18-01-2012

Jarigen deze week:  Saskia Veerman, Guido Woerlee, Tessa de Boer, Annemarie Consul, Angela Molenaar en haar dochter Romy, Arjen Staubach, Madelief Muhren, Frank Linzell

Een paar maanden geleden vroeg de Mevrouw die onze clubhouse beheert of ik even komen wilde s'ochtends vroeg tijdens zonsopgang die week.
Er zouden nog wat mensen zijn en het was om wat foto's te nemen voor een kleine advertentie voor onze wijk.
Ook zouden er muffins met bacon en eieren en croissantjes en sap enzo zijn, gezellig even praten met wat buurtbewoners zo op de vroege ochtend.
En ik zou bioscoop kaartjes krijgen, 'Gold Class', dan krijg je zo'n lekkere ligstoel, twee aan twee met een tafeltje ertussen en wordt er tijdens de film steeds lekker eten en drinken gebracht dat je van te voren  hebt besteld.

Hm ja okee dan maar ik kom toch niet in een krant he ofzo? Alleen een blaadje dat hier op de toonbank ligt toch?
Goed dan.

Reed ik een paar weken geleden naar huis langs een weg die ik normaal niet neem omdat daar nog veel gebouwd wordt, zie ik mezelf daar levensgroot op een bord langs de weg!

Meteen de buurvrouw gebeld toen ik over de schrik heen was, die zei lachend "o daar hang je al maanden hoor, wist je dat niet?"

Scott was weer een hele week weg, naar Sydney dit keer voor zijn werk.
Omdat we toch in Brisbane moesten zijn hebben Corey en ik donderdag avond bij Troy geslapen en vrijdag avond bij Mandy.

Troy heeft een leuk huisje gekocht vlakbij Scott z'n vader en hij heeft ook een lieve nieuwe vriend.
Hij is weer helemaal gelukkig.

Mandy maakte cupcakes voor ons.

Daarna zijn we naar South Bank gegaan.

Koud ?
Wil je eruit ??

Nee Ma doe maar niet.

Wat kan ie toch heerlijk genieten en wat is het toch heerlijk om hem te zien genieten.

No Pictures Please !!

Mandy heeft het helemaal gezellig gemaakt voor ons avond eten.

Veters leren. Wat een ramp.
Hij moet in de eerste klas schoenen met veters aan en volgende week als school weer begint moet ie dat onder de knie hebben.
Het is eerder vingers in de knoop dan veters in de knoop.

Dikke buik van alle banketstaven die ik met kerst heb gebakken?

Nee dik want er zitten armen en benen in !

Ik ben 3 maanden zwanger !

Zomaar opeens uit de lucht komen vallen, geen naald, pilletje of dokter in zicht.
Natuurlijk vlak nou dat ik al mijn baby spullen heb weggegeven.

Na 7 ivf poginen en 3 miskramen durf je nergens meer op te hopen en 'loslaten' is ook niet de truc want medisch gezien waren er bij ons alletwee problemen.

Gewoon een wonder mogen we het noemen.

Corey geloofde het ook zelfs niet toen we het vorige week vertelden, nadat hij eerst een heleboel keren vroeg "is het wel sterk genoeg, gaat deze niet dood?" begon hij het langzaam aan te geloven en grijnst breed elke ochtend als hij me wakker maakt om te vragen of de baby er nog is.

Ik rij al vanaf begin December elke week naar Brisbane voor controle bij mijn eigen specialist die de hele ivf reis met ons gemaakt heeft.
Elke week hebben we een echo en het leeft en groeit goed en wordt eind Juli geboren.

Volgende week woensdag hebben we een grote echo voor de nekplooi meting en dan kunnen ze, als het goed ligt, zien of het een jongetje of een meisje is.
En dan ga ik het meteen vertellen ook.