Heheh... me oude computer ligt te rusten op de tafel in mijn kantoor. Of ie ooit nog weer gebruikt wordt dat is nog maar de vraag.
Hij heeft het goed gedaan een jaar of vier, een opgelapte tweedehands computer.
Ik voel me bijna schuldig dat ie nou zo zielig in een hoekje ligt.
De nieuwe is inmiddels op gang, dat programma daar heb ik nog een paar dagen mee gevochten, ik heb van alles geprobeerd en ben zelfs door de donkere steegjes van het internet geslopen om de oplossing te vinden, elke keer dacht ik dat ik het te pakken had en dan glibberde het weer tussen mijn vingers door, zo ERG frustrerend!
Uiteindelijk belde Ton Dijkgraaf even gezellig voor een praatje en ik denk 'laat ik het aan Ton ook maar vragen, niet geschoten is altijd mis' en waarempel heeft ie toch een niet voor de hand liggende, hele enge 'ga pulleken in de aderen van je computer' truc gevonden die werkt!
Afgelopen maandag en dinsdag was Corey bij Pat en Dot en ik vond het al zo stil in huis, dat kwam natuurlijk omdat hij zo'n gezellige drukte maker is, maar er was nog iets vreemds in huis en ik kon het niet thuis brengen.
Later besefte ik pas dat het in mijn kantoor ook stil was, mijn oude computer maakte zoveel lawaai maar dat had ik pas door nadat ik de nieuwe was gaan gebruiken, jeetje wat een verschil.
Nou genoeg onbelangrijk gesprekstof gedeeld, ik word moe.
Mijn oude baas van het laboratorium, Caroline, was gezellig op visite.
En s'middags kwamen Tante Mandy en haar vriend John ook.
Vorige week maandag hebben Corey en ik twee dagen in Brisbane vertoefd want we waren uitgenodigd in onze oude straat, de vrouwen hadden allemaal gezorgd dat ze thuis zouden zijn, leuk he.
Buur Kylie had dat geregeld.
Om deze tafel hebben we wel wat leuke avonden gehad bij Belinda en Steve thuis, zomaar opeens werd er dan geroepen in de straat dat we ons avond eten daar mochten brengen, dan deden we allemaal samen.
We missen ze wel hoor, al onze lieve buren van toen.
Dit zijn Fiona, Belinda en Trix.
Kylie
Tiffany van Rob en Tammy
Tammy
Ons vorige huis
We sliepen maandag avond bij Pat en Dot, Scott is ook na zijn werk gekomen om daar te slapen.
Louise had zomaar besloten om langs te komen met Genevieve en Tilly (ze wonen er een uur vandaan) dus we waren allemaal blij verrast om elkaar te zien.
Tilly was ons bloemenmeisje 11 jaar geleden toen we trouwden en ze is nog net zo lief als toen.
Troy woont 5 minuten rijden bij Pat vandaan dus daar zijn we ook geweest. Hij mist de oude straat ook wel hoor.
Brent van Troy
En toen we dinsdag middag vertrokken, besefte ik dat ik de oudjes niet eens op de kiek had gezet!
Even snel uit me auto raam.
Woensdag weer zo'n verstandsverbijstering, ik had een ochtendje geregeld voor de moeders van onze klas, zodat de kinderen allemaal konden zwemmen en wij even bijpraten konden voordat school weer begint.
Toen ze allemaal weg waren en al het lekkers van de tafel was verdwenen dacht ik er pas bij na een foto te nemen... van Deb die er niet op wil.
Ik zei het al, ik had hele leuke visite van Theresa met Megan en Ryan.
Zij is net zo lief als Imogen, het kan bijna niet maar het is echt zo.
Ryan en Corey hebben het ook leuk gehad samen.
Hij is ook zo lief, ze heeft mazzel hoor met haar kinderen.
Immy was jarig, ze is 8 geworden.
Het was 39 graden in de schaduw... Craig stond in de zon aan de barbeque...
Immy d'r oma had een hele leuke cake gemaakt, een zwembad.
Zondag voor het eerst sinds voor de kerst weer naar de surfclub voor Corey z'n training.
Casey heeft altijd alle aandacht voor zichzelf, Deb, Dylan, Phil en zijn jongetjes vinden hem geweldig.
Zo eng... onze wurmpies moeten nou leren met de golven en stroming om te gaan.
Goed zwemmen kunnen dat betekent niks als je niet weet hoe dit in elkaar zit en wat je er mee aan moet.
Voor de zomer heeft een van de life savers hier nog een Amerikaanse Olympisch zwemkampioen uit het water getrokken, die had het moeilijk.
Jullie zullen wel moeten spijgen van dit plaatje maar toch nog maar een keer: wat was het weer een mooie dag.
Achter die twee opgeblazen kikkers hadden we evengoed wel een wolkje in de lucht maar niet blijvend.
Na de surfclub heeft Pat onze Corey voor twee nachten meegenomen, dat is voor het eerst in zijn leven dat ik hem twee nachten heb moeten missen, het leek wel of ze me rechterarm ook mee hadden genomen, wat een naar gevoel!!
Hij wilde het zelf en Pat en Dot natuurlijk ook, ze hebben het erg gezellig gehad maar gelukkig gaf ie wel toe dat ie ons miste. Al was het maar een klein beetje.
De hele ochtend gister heeft ie gevochten tegen de slaap en ik kom bij de supermarkt en hij zakt natuurlijk weg.
Pijtje Tiny mooi he staat je pakje.
Vandaag heb ik mijn nieuwe camera voor het eerst in gebruik genomen.
Deze was van heel ver weg genomen, hij doet het goed.
Die oude heeft ook zijn rust verdiend, die heeft vier jaar lang keihard gewerkt.
Zijn handen heeft ie de hele dag in zijn mond en alles wat ik eet probeert ie af te pakken.
Hij heeft een paar minuten lekker op mijn appel gezogen en kon er geen genoeg van krijgen.
Hij zuigt overal aan, behalve aan een flesje. Water heeft ie ook liever uit een bekertje.
Lolbroek
Ik ben blij dat ie weer terug is.
No comments:
Post a Comment