20-09-2013




Het wordt zomer, heerlijk weer s'middags langs het water.
Corey op zijn fietsie, ik rennen met de wagen en de hond en Scott op Corey z'n step.

"Ma wacht,STOP me helm zit los!
Het went van ze leven niet die stomme helm maar het moet hier, je krijgt mooi een boete als je hem niet op hebt.


Er is een hele nieuwe wijk gebouwd aan het water bij Paradise Point... food for thought...








Hij let wel op alles wat we doen he!


Ik ging iets koken en pakte mijn album vol recepten.
Helemaal vooraan zit een brief van mijn vader die hij me stuurde toen ik net samenwoonde met Scott.
Ik kon niet zo erg goed koken en mijn repetoire was beperkt tot een handjevol dingen.
Dus stuurde mijn Pa, die erg lekker kon koken, spullen om nasi te maken met een brief met uitleg erbij.

Ik weet natuurlijk onderhand best hoe je nasi maakt maar die brief blijft de eerste pagina van mijn recepten album en af en toe lees ik hem weer even.

Dan kan ik hem om me heen voelen hier in huis, af en toe krijg ik zelfs kippevel, en soms word ik verdrietig en soms blij en soms boos. Al die dingen in gelijke verhoudingen.

Zo ook deze dag.
Ik had een jaren 80 internet radio station aan in huis en bekeek even zijn brief en was ietwat teleurgesteld omdat Casey die daar zo lief zat te spelen zijn opa niet zal kennen, toen begon dit liedje te spelen en wist ik dat ie altijd voor ons zal zorgen, en waarschijnlijk nou beter dan toen.






Tante Mandy kwam zaterdag ochtend eventjes op visite met een lekkere cake en verse aardbeien.


En s'middags waren we gezellig bij Eric en Fran uitgenodigd.






Elke ochtend horen we Casey wakker worden en brabbelen. We laten hem meestal even zelf rustig wakker worden en dan opeens is er altijd hard gelach, dat is als Corey bij hem in bed kruipt.
Elke ochtend weer twee blije jongetjes. 
Dat het rond 5:30 is terzijde. Ik heb er elke ochtend weer vlinders van in mijn buik. 



Hij ging stappen, helemaal zelf! Twaalf tegelijk. En nou gaat ie wel steeds staan maar als ik mijn camera pak blijft ie mooi stil staan.
Hij probeert het wel af en toe stiekem. Als ie eerst maar van de vloer af is, nog effies.





1 comment:

  1. Zo herkenbaar, hoe je aan je vader denkt. Ik heb precies hetzelfde :)

    ReplyDelete