Daar zijn we dan.
Ik kreeg al op me donder van de een en de ander want nou heb ik twee keer achter elkaar een vrijdag overgeslagen.
Het is effe druk geweest de afgelopen paar weken.
Ik wil er niet over gaan zeuren want ik houd deze blog met plezier bij en zet er graag alle leuke dingen op en alles waarvoor ik dankbaar ben in ons leven dus daarom lijkt het wel alsof alles hier altijd rozengeur en maneschijn is en dat is het niet altijd hoor!!
Nou is het niet zo dat alles in de soep is gelopen, er moesten gewoon meer uren in een dag zitten en ik wou maar dat ik wat meer slapen mocht af en toe.
De week voor mijn verjaardag toen we op de camping in Pottsville waren, daar ben ik doodmoe van terug gekomen want op maandag gingen we naar de camping en op zondag nacht om 2 uur had ik hier de dokter in huis omdat Casey erge hoge koorts had.
Gewoon een keel en oor onsteking maar erg zielig natuurlijk.
Dus dat was het begin van een hele week niet slapen.
Met antibiotica begon hij meteen op te knappen maar hij heeft wel de hele week gehoest.
Hij sliep gelukkig bij mij in de kamer in dat vakantiehuisje dus heeft ie alleen mij wakker gehouden en kon de rest blijven slapen.
S'ochtends om half vijf als ie klaar voor de dag was heb ik mijn hardloop schoenen aangetrokken en ben ik gaan rennen met de wagen, het was toch erg mooi weer en zo kon de rest nog even blijven liggen.
Elke nacht heb ik niet meer dan 20 minuten tegelijk geslapen en af en toe moest ie een beetje overgeven van het hoesten dus dan moest ik hem en zijn bedje weer verschonen...
Overdag waren we de hele dag bezig met de jongetjes; eten maken, koeltasjes volstoppen, tassen inpakken, strand, zwembad, spelen, lopen, rennen, alles ging gewoon door.
Bernice had een zere rug dus die kon Casey niet oppakken en hij liep nog net an niet dus zat ie steeds op de vloer te huilen.
Hij was natuurlijk ook erg moe en dan nog ziek erbij dus hij wilde vast gehouden worden de hele dag.
Elke keer als ie even in slaap viel in zijn wagentje werd ie ook weer hoestend wakker en dat is ook leuk als ie dan begint over te geven in zijn wagentje en ik hem zo snel mogelijk eruit moest trekken.
Zijn wagen heb ik bij thuiskomst goed schoon geboend met een fles shampoo en de tuinslang erop.
Van de antibiotica waren zijn luiers ook 'interessant' om maar niet de details ervan te verhullen.
Corey en Dylan hebben een paar keer geprobeerd lastig te doen maar ze hadden wel erg snel in de gaten dat ik een heel kort lontje had dus ze durfden niet zo erg luid te zeuren.
We kwamen vrijdag middag thuis en zondag ochtend om 4 uur stond de wekker want Scott moest naar Sydney tot vrijdag avond.
Hij was niet blij dat ie er met mijn verjaardag niet was maar hij kon er ook niets aan doen.
Woensdag was ik jarig en die dag en donderdag en vrijdag ochtend werd Corey gebeld door Scott s'ochtends vroeg en kreeg hij aanwijzingen waar hij een kadootje voor me kon vinden.
Donderdag kwam hij met een pakje panty's naar beneden een zei "look mummy, it's a massage for you!"
Verkeerde laatje lieverd...
Op mijn verjaardag heb ik tot 23:45 moeten typen want dat is het nadeel van thuis werken, als mijn vingers niet typen blijft mijn werk liggen.
Al met al was ik 2 weken lang alleenstaande moeder en met een ziek kind en veel werk en geen Scott was het resultaat een dikke koortslip de dag na mijn verjaardag. Een tintelende blaar net zo groot als een zonnebloem.
Die heb ik 3 keer in mijn hele leven gehad; de eerste keer kwam ie opzetten toen ik in 2001 een maand na de brand in het vliegtuig zat onderweg naar Volendam omdat mijn vader dood ging, de tweede keer weer in het vliegtuig in 2003 omdat mijn oma dood zou gaan (maar die leeft nou nogal gelukkig) en de derde was in 2008 toen Bernice wegging.
Dus voordat ik een koortslip heb...
Scott had stiekem geregeld dat Craig en Kerrie de kinderen zouden nemen voor een paar uurtjes zaterdag avond en hij had een tafel gereserveerd in een heel goed restaurant.
Ik gaf er niet eens om dat ik een koortslip had ook want ik heb toch al verkering... en het eten was bijzonder.
Dus kijk es an, hier is het ook wel eens chaos.
Maar ik moet er wel bij zeggen dat het slechte timing was allemaal, gelukkig is iedereen gewoon goed met elkaar en hebben we geen boze gezichten. Wrijving zou veel erger zijn.
Poepen spijgen huilen snotteren en niet slapen. Dat was het probleem. En dat gaat weer over gelukkig.
Ondanks dat alles hebben we evengoed genoten van de zon, zee en het strand en me wijntje smaakte extra lekker s'avonds want die had ik wel verdiend, dat staat vast!
En toen we thuis kwamen was Casey weer beter en is opeens ook beter gaan slapen dan voorheen, eindelijk na 15 maanden wordt ie 'nog maar' een keer wakker s'nachts.
De aardige meneer van de supermarkt kwam net mijn boodschappen leveren en ik heb net een beschuitje met De Ruijter vlokken en een sterk kopje koffie klaargemaakt.
Dat hele verhaal dat hierboven staat kan in het boek en zodra ik het laatste korstje van me lip heb geplukt kan dat boek dicht.
Over boeken gesproken... ik merk ook dat ik wat meer Nederlands moet gaan lezen.
Ik moet zo erg hard nadenken als ik Nederlands schrijf, het is nou makkelijker om alles in het Engels te zeggen en ik kan me niet zo goed meer uitdrukken in het Nederlands.
Erg he. Het moest ervan komen natuurlijk, ik spreek al 18 jaar 95% van de tijd Engels.
Daarbij komt dat ik de hele dag met een koptelefoon naar gesprekken in het Engels luister die ik typ, dat is mijn werk.
Zo zei een vriendin vorige week iets over haar telefoon ontgrendelen. Ik zeg dat woord daar was ik nou nooit bij opgekomen want niemand had een mobiele telefoon toen ik vertrok uit Volendam, zo zijn er nog wel meer woorden waar ik niet bij op kom.
Ze zei ja dat klopt, je had het een keer over planten groeien maar dat is kweken of telen.
Tja... had ik echt niet bedacht.
Maar als jullie me maar snappen, dan is het wel goed zo.
Er kwam weer een grote doos mooie lekker ruikende kleertjes voor Casey van Bryan en Tante Helen had er chocolade moppies in gedaan!!!
Corey... sta nou effe still dan voor de foto zodat Tante Helen ziet hoe blij je ermee bent...
Hij was zo blij dat ie geen seconde stil kon staan!
Vorige week is het dan eindelijk gebeurd, hij heeft de stoelen en kastjes losgelaten en loopt nou zelf door het huis heen.
Hij kijkt om zich heen alsof ie in een nieuwe wereld is beland.
S'ochtends om 6 uur zitten we al buiten met ontbijt op het moment, het weer is heerlijk deze tijd van het jaar.
Gelukkig is alles weer normaal in huis, schoolvakantie voorbij, weekje camping achter de rug, Scott weer thuis, huiswerk op de tafel...
...speelgoed overal op de vloer, lekker s'ochtends in ons eigen huis op pyjama heerlijk.
"Wat zeg je? Ja weet ik, me moeder zei dat ze niet meer op vakantie wil. Nee ik weet het, het is ook een beetje mijn schuld maar ik kon er niks aan doen."
"Hmm ja nou goeie, ik gooi hem erop want me flesje staat klaar, ja mazzelllll"
Het afgelopen weekend was evengoed weer druk natuurlijk maar wel gezellig.
Mensen wonen zo ver uit elkaar he, effe hier en daar op visite en een nachtje bij Troy en Brent slapen, 250km op de klok, dat is zo gedaan.
Zaterdag ochtend was de eerste stop bij Theresa, die had een stapel leuke DVDs van Kabouter Plop en K3 voor ons.
S'middags op visite bij onze oude buren Kylie en Niels.
Trix en Steve waren de enige buren in de straat die thuis waren die dag, de rest hadden bruiloften, feestjes en vakantie.
Rechts was ons huis. We hebben het wel gezellig gehad hoor in deze straat.
In de namiddag lekker knabbelen met een wijntje bij Troy en Brent en we bleven ook gezellig slapen.
Ze wilden een baby samen dus hier is Oscar!
Scott will graag alle druppels eraf brokkelen maar dat mag niet.
Daar zitten heel veel verhalen in gesmolten.
Lam dat een uurtje of 8 in de slow cooker heeft geprutteld.
Lekkerder bestaat niet.
En Brent heeft erge lekkere panna cotta gemaakt.
S'ochtends vroeg moest Troy alweer spelen.
Zondag ochtend zijn we bij Darren en Rebecca op visite geweest in Sandgate.
Ze hebben dit erge oude huis heel mooi opgeknapt.
Het is zelfs een paar meter opgekrikt.
Ze hebben vijf weken geleden een zoontje gekregen: Kieran.
Het wilde maar niet lukken en de specialist had voorgesteld met ivf te beginnen en net voordat ze de molen in zouden gaan was Rebecca spontaan zwanger.
De geboorte was niet zonder problemen.
De placenta lag verkeerd dus moest ie met 37 weken al gehaald worden met de keizersnee. Rebecca moest onder narcose en gelukkig maar want ze heeft een zware bloeding gehad en moest een transfusie en weet ik veel wat nog meer.
Kieran ademde niet goed en voelde zich ook niet lekker dus moest ie twee weken in de couveuse en Rebecca mocht hem nauwelijks vasthouden.
Hij kreeg voeding door een slangetje maar ze heeft evengoed doorgezet met afkolven en nou krijgt ie borstvoeding en flesvoeding en het gaat helemaal geweldig met hem en gelukkig ook met Rebecca.
Mooi he.
Ze zijn zo lief als dat ze eruit zien.
Maandag een vrije dag van school. Alweer.
Ik ben bij Kerrie en Craig geweest want ik had beloofd een paar latjes te verven omdat Craig niet zo goed dichtbij de muur kan verven want zijn hand trilt.
Toevallig ben ik daar erg goed in. Dingen recht zetten, hangen of verven daar word ik blij van.
Vraag maar aan me Pietje Yvonne, die vindt me eng.
Zucht.....
No comments:
Post a Comment