20-03-2014

Daar zijn we dan.
Het was een slopend weekje, natuurlijk ten eerste weer even heel verdrietig na het afscheid en toen kreeg Casey meteen na thuiskomst een luchtweginfectie.

Dus na een slapeloze week zijn we nou weer op de rit.

Wat hebben we genoten van alles en iedereen...

Een paar foto's van onze twee weken hieronder en dan heb ik er nog een heleboel maar zo kan ik nog een paar dagen bezig blijven.

De eerste ochtend kwam Helen al vroeg met Emily en Bryan. Ik heb ze opgegeten, zo lekker!!

Van Emily kreeg ik eerst erge dikke zoenen maar toen werd ze toch een klein beetje verlegen.

Deze boef is voor de duivel ook niet bang.

Meteen de eerste dag werden we al verwend met lekker eten bij me moeder en Gerrit.
Jeetje wat heb ik weer lekker gegeten bij ze.

Natuurlijk was me allerliefste Knobbeltje de hele dag bij me.

Bezoek aan Oma. Elke keer denk ik zou dit de laatste keer zijn?? Maar we mochten elkaar nog een keer stijf vasthouden.

Met een jongetje van anderhalf mee zat ik natuurlijk meestal thuis s'avonds en er kwam altijd wel familie gezellig langs.

We sliepen bij Peter en Camilla en daar zijn we erg goed verzorgd, we missen ze verschrikkelijk!!

Bezoek bij Francine (www.stukjebijbeetje.com) in Monnickendam.
Die stond al op de kalender gepland want die wilde ik erg graag even weer in het echt horen praten.
Ze schrijft heel leuk maar haar in het echt horen vertellen is nog beter!

(Francine ik heb nogal binnenpretjes)

Bryan hebben we niet gehoord, daar had Francine wat voor.

Erge lieve kinderen, het was leuk om jullie weer te zien.

 Me Pijt zegt dat je geen etende mensen op de foto mag zetten. Dus dan maar alleen het eten.
We hebben Samir aan de deur gehad, ook grote knuffels even want die geeft al 18 jaar shoarma kruiden mee aan Knobbeltje, die ze dan naar mij stuurt.

De douane heeft ze er nog maar 1 keer uitgepikt. Hoe dat er elke keer doorheen komt is me een raadsel want ik ruik het al vanaf de straat als dat doosje op me stoep staat.

Emily met Ome Peter, en haar nieuwe prinsessen jurk uit Australie.
Ze heeft hem alleen uitgetrokken als ze naar school moest.

Ome Cor en zijn grote vriend.

Jeetje zo gezellig toch dat iedereen er even in wipt s'avonds...

Casey was de eerste paar dagen van streek en wist niet goed wat er nou allemaal loos was, vooral omdat er zoveel mensen steeds om hem heen waren en hij steeds binnen was.
Toen Peter zaterdag ochtend het wagentje de keuken in reed (bedankt Irene, dat wagentje was geweldig!) begon hij luid te lachen want hij wist wel dat hij toen naar buiten mocht.

En zo kom je natuurlijk ook weer erg gezellig allemaal bekenden tegen die je al dik 15 jaar niet gezien hebt.

Tante Camilla vond het ook wel leuk.

Na een koppie met de familie bij oma even over de dijk en de markt.

Peter Smit komt aanlopen en zegt "Hai... JOIZUS BIN JIJ DAT!!? Ik dink al, wairom staan ze ier nou fotoos van Joop Poesie te noime?"

Toen weer effe knuffelen en zoenen natuurlijk.
Jeemig zo leuk toch zo'n loopie.

Lekker Indrapoeraatje

Voor het allereerst in zijn leven op de fiets en ik weet niet wie het leuker vindt, hij of Tante Camilla.

"Nou.. hoe is het met jou?"

Eeej daar eje Burgertje met ze gezin!

Zijn Peet moeders

Willem verft de stoeltjes en tafeltjes want ze gaan de week erna open.
Wij mochten er al in natuurlijk om effe te knuffelen met ze.

Een standaard zondag middag met de familie Steur, ook weer erg leuk. We zijn er altijd zo welkom.

Zucht.... ik voel de tranen nog (weer) branden.

Natje komt effe hallo zeggen een second...

...en Jenny komt me halen om me te straffen in Atlas met twee lessen achter elkaar met Yannick.

Hij vond het echt leuk bij Oma en Opa thuis.
Met Helen d'r slabbetje om, dat zal minstens 30 jaar oud zijn.

Piet had gehoord dat ik op het dorp was en kwam wat mooie afgedrukte foto's brengen van The Cats.

Neefjes... ze schelen maar 6 maanden.

Even een kort visite ritje.

Me vriendin van de lagere school, die had ik ook denk ik al 25 jaar niet gezien.
We zouden een koppie drinken bij Helen in huis om 9 uur en toen zijn we een ritje gaan fietsen en moest ze van me moeder aanschuiven bij het middag eten en na nog een ritje fietsen zeiden we elkaar om 5 uur s'middags pas weer goeiedag.

Wat een leuke dag, ze is nog net zo lief als vroeger.

Met me eigen vriendinnen op een verjaardag koppie bij Nathalie.
Zo vertrouwd weer, alsof ik zo elke week met ze zit.

Tineke en Cor Nootenboom!
Cor is als een tweede vader voor me geweest toen in in de Amvo werkte.

Lieve Pijtjes.

We worden weer verwend.

Met me Pijt gaan we Emily naar school brengen.

En een koppie drinken bij de andere Pijt.

Bij Maart en Klaas Knobbel ben ik ook weer verwend met lekker eten.
Fietsen voor me leven om al die calorieen te verbranden!

Kelly bleef maar intappen, als vanouds.
Zo leuk weer even bij hem aan de bar te zitten.

Pretletters.

Wat hebben we toch gelachen door de jaren...

We missen ons dagelijkse gezellige ontbijtje!!

Koppie bij Helen met Saskia en Ingrid.

Alles weer veel en lekker.

Zo kom je weer allemaal leuke mensen tegen. Wat een weertje toch, praat je van mazzel.

Heee Parre!

Ja... vorige week, toen alles nog normaal was.
Veel sterkte Jack en Jacqueline en familie. Ben er misselijk van.

Ome Peter gaf hem een hoop slagroom, vanaf toen wist ie het meteen te herkennen op elke tafel.

Zaterdag ritueel bij oma.

En na de markt weer gezellig bij me moedertje.

De reunie! Wat een drukte, het was leuk!
En van je vrienden moet je het hebben... moet je die twee ziebelezanten nou zien achter me.

Terwijl ik naar de reunie was heeft Ome Peter bij zijn zus Fem gehaald, die vindt het erg leuk bij ze thuis en ze was erg lief voor Casey.

Noom en Pijt in hun tuin op de vroege zondag ochtend.

Ze zijn open! Een ijsje met ranja alsjeblieft!

Kijk es wie we daar tegen kwamen. Kan het nog beter?

Allemaal lief bij Oma en Opa Steur in huis.

Scott van Cees en Ellen met Bryan.

Oma Neel heeft snoepjes.

  

Demi is ook zo lief.

Lekker koppie en een taartje bij me Pijtje Simona en haar kleinkinderen.

Ze zag me meteen: "Tante!!!"

Even wat lekkers bij Oma brengen. "Ik hoef niks oor"... nee maar je eet het toch wel op?

Rob, het broertje van Fem.

Hij zal ze wel missen hoor, ze waren zo goed voor hem.

Taartjes bij Jenny met Sandy en Brady.

En daar komt ook de een en ander gezellig binnen lopen.

  

Bij ons voormalig ouderlijk huis.

Laatste zoenen en knuffels, erg stijf... de laatste dag is alweer gekomen.

Zal dit de laatste keer zijn? 

Het blijft moeilijk. Bij mijn oma thuis ben ik opgegroeid, dat was voor ons 'thuis'. 

Ik voel me soms schuldig dat ik zo ver weg ben maar gelukkig kunnen we veel praten aan de telefoon. Dat kon de eerste paar jaren niet, toen was het nog een tientje per minuut.

Oma gaat haar jongetje weer missen. Hij kon zichtbaar voelen dat ie ook van haar was.

Nou nog effe samen dan...

Tante Helen heeft zo knip examen dus die kan niet mee naar het vliegveld.
Afscheid van haar gezin moest alvast bij haar op de stoep. Net zo erg als altijd.

Buur Diana zat al te gillen op haar bankie in de achtergrond!

Dag hoor meissie, tante komt hopelijk een beetje eerder volgende keer.

Galgemaal... bedankt lieve Camilla en Peter voor alles, we hebben ons echt thuis gevoeld bij jullie!

"Eej Sandy wet ga je nou ut maiste misse?"

De gezelligheid

En daar stonden we weer twee dagen later, met zwait in je naid bij de indoor skate toestand.

De vlucht is erg goed gegaan, na afloop kwamen er zelfs mensen naar me toe om te zeggen hoe zoet Casey was.

Bernice heeft de andere helft van ons gezin weer erg goed verzorgd, mijn huis was goudschoon en mijn lieve man en jongetje waren goed verwend.
Er stond zelfs eten klaar voor de eerste dag zodat ik niet hoefde te koken.
Bernice is ook nog een nachtje gebleven zodat we even samen konden zitten met een wijntje.

Alsof we nooit weg zijn geweest.

De tranen rollen nou weer over mijn wangen bij het zien van alle foto's, ik mis iedereen, vooral mijn lieve familie!

Het is ook wel weer heerlijk om thuis te zijn en ons gezin weer bij elkaar te hebben.

En hier hebben we ook veel gezelligheid en een heel mooi en vol leven.

'The best of both worlds' zoals ze zeggen.

Maar... nergens is er per vierkante meter zoveel gezelligheid als in Volendam.
En dat heb ik nou weer aan den lijve ondervonden.