24-07-2015

Ja ik weet het, we hebben weer een week overgeslagen. Het was effe druk hier nog steeds.

We hebben net twee weken schoolvakantie achter de rug en vlak in die weken werd er hier in huis de meeste troep gemaakt.

We hebben het overleefd, de nieuwe keuken zit erin en is bijna klaar en de badkamer in onze slaapkamer is helemaal klaar.

Ik heb twee maanden lang twee keer op een dag iets langer dan een uur in de auto gezeten om Corey naar school te brengen en weer te halen. 

Dat zou ik tot het eind van het jaar doen, tot December, wanneer hier de grote zomervakantie begint.

Maar toen kondigde Corey opeens aan dat hij na deze vakantie al naar de school bij ons nieuwe huis wilde. 

Ik zeg "ik rij 2.5 uur per dag voor jou, niet voor mezelf, dus als jij nou al in het midden van het jaar van school wilt veranderen en je weet het zeker, dan doen we dat meteen!"

Snel een afspraak gemaakt bij die school en hij wilde graag mee want hij wilde het zelf even bekijken eerst.

Meteen happy alletwee dus gelijk ingeschreven en de week erna opeens zijn laatste dag. 

Hij heeft de beslissing zelf in de hand gehad, ook naar welke school hij wilde, en heeft helemaal niet gezeurd of zielig gedaan, hij is zo wijs en verstandig in veel opzichten. En tegelijkertijd ook heel blij, gewoon zomaar, omdat hij zo is. Ik zeg altijd als hij een staart had zou die kwispelen, de hele dag.

Alleen de avond voordat hij voor het eerst naar zijn nieuwe school ging, wilde hij in Casey z'n kamer slapen omdat hij een beetje vlinders in zijn buikje had. En op de ochtend toen we heen liepen keek hij me zo lief aan en zei dat zijn hartje heel snel klopte. 

Mijn hart zat toen in me keel... en toen hij in de rij stond bij zijn nieuwe klas, omdat ze meteen naar het sportveld zouden lopen, stond hij helemaal alleen zonder vriendje naast hem. 

Hij keek maar naar zijn schoentjes en stond wat te blazen, dat doet ie alleen als ie de zenuwen heeft en dat is bijna nooit.

Ik dacht "wat heb ik hem aangedaan???!?"

Gelukkig vroeg de juf toen wie ons nieuwe vriendje alles in de school wilde laten zien in de eerste pauze en toen sprongen er opeens een stuk of zes jongetjes om hem heen en die wilden het allemaal graag doen. 

Toen begon zijn staartje gelukkig weer te kwispelen en kon ik zonder te huilen naar huis.

We hadden geluk dat Casey ook meteen bij de creche terecht kon op de hoek van onze straat.

Hij is voor de duivel ook niet bang, hij liep de nieuwe creche binnen en ging spelen en vertelde me s'avonds "I make new friends." 

Dus nou lopen we elke dag naar school en zijn we anderhalf uur eerder in huis dan alle jaren voorheen, het is helemaal geweldig.

Alles op de nieuwe school bevalt tot nu to erg goed, hij vindt het erg leuk.

Voor de eerste keer naar de nieuwe school en creche.

Hier in huis is alles nog aan de gang. We hebben hier nog in gedouched toen alles behalve de douche cabine al uitgejekkerd was, omdat onze andere badkamer nog niet klaar was.

Dat muurtje zit helemaal vol met bakstenen, cement en kippegaas.
Hij heeft het vervloekt.
Toen ze dit huis bouwden hadden ze een bunker in gedachten.

Casey was jarig deze week en Deb en Dylan kwamen het vieren met hem.

Verschillende school uniforms maar nog steeds vriendjes.

(Dat kleedje komt uit de keuken van me oma, ik ben er toch zo blij mee elke dag, zie zo mezelf en Helen weer zitten vroeger)

Bernice was er ook twee nachten.

Die nummer 3 is al een paar keer aangestoken, die heeft z'n geld allangal terug verdiend.

Ik hoop dat iedereen weer veilig terug komt van vakantie, veel plezier allemaal.