Vorige week was Ton Dijkgraaf weer een paar dagen aan de Gold Coast met zijn vrouw en kinderen dus zochten we ze op in het vakantie park waar ze verbleven.
Dit doen ze al een paar jaar rond deze tijd en dan hebben we even stel an elkaar, Ton en ik.
Zoals Ton zei, even met iemand zitten die je gewoon 'kent', niet van hoe je het hebt moeten uitleggen, wie je nou eigenlijk bent.
Want dat besef je dan pas hoe vanzelfsprekend dat bij jullie is, dat je gewoon jezelf bent.
Hier kent niemand je achtergrond en je 'vriendengroep' en 'van wie je erien binne'.
En soms mis je dat wel eens.
Dus s'middags nadat de kinderen zoals altijd weer leuk met elkaar hadden gespeeld spraken we af dat Ton s'avonds even bij ons een wijntje kwam drinken, als de kinderen naar bed waren.
Scott vond dat ook wel gezellig toen die uitgepraat was (voor zover dat mogelijk is want Scott houdt wel van een praatje) gingen Ton en ik weer verder in het Volendams.
Eventjes, een paar uurtjes totdat we erg moe waren, maar altijd te kort.
Het is jammer dat we zo ver uit elkaar wonen want Ton en ik kunnen het heel goed met elkaar vinden.
710 kilometer zit er maar tussen, acht uurtjes rijden als je niet stopt. Of een uurtje vliegen.
We hopen binnenkort bij Ton en zijn gezin een kijkje te nemen want ze wonen ook in een heel mooi gebied en voor Scott zijn er ook goeie golven te vinden.
Zaterdag hadden we weer een wedstrijd dag met de surfclub.
Erg leuk hoor en helemaal geen straf om een hele dag op het strand te moeten blijven maar de kinderen moeten erg lang wachten tussen beurten voor alle aktiviteiten en van mij hoeft het niet meer.
Van 7 uur s'ochtends tot 2 uur s'middags voor vijf aktiviteiten de hele dag rondhangen, daar ben ik niet meer voor te vangen.
Als ik wat werk moet afmaken gaat ie gezellig achter me zitten in wat altijd de favoriete stoel van Corey was.
Pizza en film avond.
Pan hadden we op de kop getikt, hele leuke film.
Airco keihard aan want het was vies warm met harde storm buiten.
Hij heeft zijn eigen filmpjes.
Pfff ik ga maar even opruimen want de keuken moet ook nog gedaan worden, pizza maken is rommelig.
En zo zitten de mannen de hele avond in de bank en denken dat de kabouters alles weer hebben gemaakt, gebakken en opgeruimd.
Is goed hoor.
Ik ga een glas rode wijn nemen met een groot stuk dure chocola.
Proost.
No comments:
Post a Comment