29-01-2016

Arme Scott... aldoor weg voor z'n werk...
Hier is niks zieligs aan hoor. Hij was een paar dagen in Fiji en hij heeft zelfs de fel begeerde Cloudbreak gesurfd in Fiji. Dat is een koraalrif midden in de zee en door de stroming en het rif komen er geweldige surf golven tevoorschijn.

Daar was geen sprake van tijdens zijn reis maar de avond voor zijn vertrek heeft hij dat nog weten te regelen. Zo dichtbij en het dan niet gedaan hebben... hij had er geen leven van.

Het was een ritje met de boot en er waren 10 mensen voor nodig en terwijl hij dat aan het regelen was, werd hij tijdens de gala avond naar voren geroepen voor een onderscheiding.
Dat was dus een leuke avond met een leuk vooruitzicht voor de volgende ochtend, nog even snel voodat ze naar het vliegveld moesten.
Hij heeft samen met 9 collega's een super surf ochtend gehad.
Omdat hij, nou dat we zo dicht bij het strand zijn gaan wonen, bijna elke ochtend surft is hij fit genoeg om weer grote golven te pakken dus heeft hij er optimaal van kunnen genieten.
Daarom zijn we WEER verhuisd. En het was weer de moeite waard.

Hij is nou een jaar bij dit bedrijf en zijn collega's en managers zijn allemaal zo positief, het jaar is voorbij gevlogen en ook al werkt hij veel uren, doet hij het met veel plezier en trots.

Meer informatie over Cloudbreak, mocht je interesse hebben:
(plagiaat gepleegd van het internet)

Cloudbreak is just about three miles straight south of Namotu Island. 

A world class left reef pass that is regularly voted one of the 10 Best/Most challenging waves in the world. Like many tropical reef-pass breaks, Cloudbreak tends to get faster, shallower and more critical as it goes.

Cloudbreak’s reputation precedes it. Routinely ranking among the ten most challenging waves in the world, this renowned Fiji surf spot boasts fast, barrelling lefts over a shallow reef. It’s one of those breaks you just have to see to believe. It is awe-inspiring. Even if you're not up to surfing it, it's equally as thrilling to watch from the boat and see others attempt it.

Cloudbreak is located on a sheltered reef, just three miles south of Namotu Island Resort. One thing you'll notice even from afar is just how perfect Cloudbreak looks, with consistent white breaks visible from up to two miles away.

The waves at Cloudbreak hit the reef at many different angles. This, along with the sheer volume of water hitting the reef, make Cloudbreak one of the most complex waves you'll surf in Fiji, or even in the world. That said, the breaks are consistent…and consistently challenging. Make no mistake about it, Cloudbreak is a difficult wave to surf. At its most difficult, you'll need a jet-ski and a tow board just to get in.

Cloudbreak is a left reef break with waves that can be when they are as small as 2 feet, or as large as 20 feet. Don’t be lulled into a false sense of security as the waves get smaller. When this happens, they also get faster and more shallow as you barrel down on a live coral reef. It's all too easy to wind up on the reef because you ran out of water.

Stick to the point and middle of the surf for the most rippable rides. The inside tends to get very shallow.

The best wind direction to surf Cloudbreak comes from the Southwest, although any southerly trade winds will deliver good breaks at this Fiji surf spot.

Cloudbreak is a challenging wave that attracts pros from all over the world. It is best left for advanced and expert surfers.

Cloudbreak is just about three miles straight south of Namotu Island. A world class left reef pass that is regularly voted one of the 10 Best/Most challenging waves in the world. Like many tropical reef-pass breaks, Cloudbreak tends to get faster, shallower and more critical as it goes.

Moppies!! Zo lekker! De laatste zak uit Volendam.

Nou en wij hebben weer allemaal vriendjes en vriendinnetjes in huis gehad, allemaal even leuk en gezellig.
Sommigen kwamen eten, sommigen bleven slapen, sommigen bleven extra lang omdat ze niet naar huis wilden.
Als ze lief zijn mag alles.

We hebben er wel eentje snel naar huis moeten brengen want die had luizen, en niet twee of drie...
Heel voorzichtig verteld aan dat kind, nog voorzichtiger aan de moeder, kind thuis gebracht, ik overal jeuk en zenuwachtig... alle beddengoed GEKOOKT voor het geval dat...
Maar goed, alles heeft een eerste keer zullen we maar zeggen.

Laura Kate was in Corey z'n klas het afgelopen half jaar en daar kon hij goed mee opschieten. Ik praatte vaak met haar oma, die voor haar zorgt.
Oma vertelde dat ze een hopeloze kok is en dat ze wel wilde leren hoe je lekkere gehaktballen moest maken.
Dus zijn ze in de vakantie komen eten, Laura Kate en haar oma.

Laura Kate vond ze zo lekker dat ze maar door bleef eten, de ene bal na de andere.
Corey had haar in de klas eens verteld dat zijn moeder de beste gehaktballen maakt en dat het recept van zijn oma in Nederland is. Vandaar.

Een dagje uit met Deb en Dylan en Deb d'r stiefkinderen.
Het strand was te rommelig, er hangt een cycloon ergens bovenaan die heel gevaarlijk water veroorzaakt, dus gingen we naar het strandje waar de pelikanen wonen.

Vis en patat!

Hij heeft geleerd zijn adem in te houden onder water dus dat wil hij een hele dag doen.
Lijkt wel een verzopen muisje soms.

De andere vier jongetjes waren ook niet het water uit te slaan.

Rechts zit Casey even rustig bij Deb op schoot. Hij is in slaap gevallen en heeft een kwartiertje ofzo even geslapen, net genoeg om de dag door te komen.

Knutselen met kraaltjes. Heerlijk rustig. En alletwee naar hun eigen muziek luisteren en plaatjes opzoeken van voorbeelden om te maken van die kraaltjes.

Later kwam er nog een buurmeisje bij ook.

Craig en Kerrie kwamen gezellig eten met de kinderen.
Ik mis ze!!! Een half uur rijden is anders dan 3 deuren verder.

Met Sophia van de overburen.

Corey begon deze week weer op een nieuwe school!

Hij was super blij, niet eens zenuwachtig dit keer, een grote lach van oor tot oor.

Hij heeft vijf maanden op een 'state school' gezeten, dat is gratis en gaat van de regering uit.

Nu begint hij weer op een 'private school' waar je veel geld voor moet betalen omdat het prive is.

In ons geval is het een Katholieke school. Alle prive scholen zijn verbonden aan een godsdienst.

De school waar hij de eerste vier jaar is geweest was ook een Katholieke school en daar waren we heel tevreden maar het was te ver rijden en het verkeer op de snelweg zat altijd vast.

We moesten toen snel wisselen en de state school moet iedereen accepteren die binnen hun grens valt.

Dus dat was de beste oplossing op de korte termijn en deze school had een goeie reputatie dus dachten we laten we dit proberen.

Maar omdat Corey de beleefde kinderen van de prive school gewend was, vond hij het helemaal apezak.

Zijn juffrouw was geweldig en de school ook, maar de kinderen waren echt losgeslagen. Niet alle, maar veel wel.

Ik zag het ook wel, de arme juf moest een hele dag vuurtjes doven. Er was geen rust te verkennen in de klassen en de kinderen vloekten en eten werd afgepakt onderling, en ga zo maar door.

Hij vond het helemaal niks.

Scott zei net voor de kerstvakantie "Corey vindt dit gedrag abnormaal, we willen toch niet dat ie dit normaal gaat vinden en het gaat accepteren?!? Bel NOU de prive school!"

Zo gezegd zo gedaan, meteen een gesprek gekregen en ter plekke geaccepteerd (die mazzel moet je ook maar hebben) en deze week begonnen. 

Het is maar een straat verder dan die andere school, dus  nog steeds op loop afstand, alleen moet ie voor high school wel een ritje in de auto.

Nou ja toe dan maar. 

En een vette rekening he, vier keer per jaar.

Nou dat ie weet hoe het op de gratis school vergaat, heb ik dat mooi als dreiging als hij geen zin in huiswerk heeft. Dan ga je terug naar die andere school en hou ik me geld in me zak!

Een loopje naar de markt in Surfers Paradise.

Hij kijkt ongeduldig omdat hij pas na de markt weer op zijn skateboard mag.

Hij is blij dat z'n pa thuis is.

Pa is nog niet klaar met werken, die moet nog even stents (voor in je hart) tellen en wat dingen regelen. 

Waarom hij dat op z'n knieen voor de ping pong tafel doet is me een raadsel.

Buiten stormt het alsof de wereld vergaat. Er is in 5 minuten tijd zoveel water gevallen dat het zwembad een heel tegeltje gestegen is. 

Normaal gesproken als het water te laag is (verdamping in de hitte) en ik de tuinslang erin heb, duurt het 3 uur voordat het een tegeltje stijgt.

Ik zal een flesje bier voor hem pakken, het is vrijdag middag.

Hier nog wat foto's van de storm die we vanmiddag kregen, net van het internet gepikt:

(Bij ons geen schade)

Prettig weekend