16-09-2016

Een hele leuke lunch en middag met onze oude buurvrienden Tina en Thomas en de kinderen.

We waren bij de North Burleigh Surf Club.
Toen Tina en ik ons eten bestelden kwam een van de serveersters naar ons toe om te zeggen dat er een betere tafel vrij was gekomen en of we die wilden. Ik keek haar aan en ze wist het zelf ook al meteen; we hadden samen gewerkt in een coffee shop in 1997, voordat Scott en ik van de Gold Coast naar Brisbane verhuisden.
Ik kreeg meteen een grote knuffel. Dat was echt leuk!

Corey en Emilie doen net alsof ze de speeltuin niet meer leuk vinden, daar zijn ze nou te groot voor.
Twee minuten later waren ze keihard aan het schommelen.

Hier was er ook weer een kleine kermis; de Gold Coast Show.
Net als vorig jaar was het een paar minuten lopen van ons huis en zijn we er een hele middag en avond geweest met Deb en Dylan en we kwamen nog wat vriendjes van onze oude school en nieuwe school tegen.
Het is niet zoals kermis bij jullie hoor, geen feest, het is echt voor de kleintjes. Dan om 20:00 vuurwerk en dan gaat alles dicht.

Scott, Deb, Dylan, Will en nieuwe Dylan gaan allemaal in het over de kop ding maar Corey durft niet. Hij is boos op zichzelf en loopt de hele rij mee met ze, af en toe denkt hij 'ik doe het' en dan springt hij toch weer uit de rij.

Casey troost hem.

Lach es voor de foto... Corey wil helemaal niet lachen, die worstelt nog met zijn angst.

En later op de avond jajaaaa hij is erin gegaan!!

Ik zat in gedachten en op Facebook af en toe even op de dijk met kermis...

Kan niet mis want in de gang naast mijn slaapkamer loop ik er zo op af.

Brrr af en toe is het nog even koud, het einde van de winter.
Het zonnetje is wel lekker.

Ze kwamen me storen voor een potje Rummy.
Met een pakje scholiertjes nog uit de doos van mijn moeder.
Vooruit dan maar.

Onze Zuid Afrikaanse/Italiaanse vrienden Giovanni en Rhona met hun kinderen Dante en Kiara werden officieel Australiers, net als mij 4 jaar geleden.

Ik ben naar de plechtigheid gegaan want dat is toch wel speciaal.

Een vrouwenkoortje zingt wat Australische liedjes vooraf.

Ze moeten ook beloven aan de koningin van Engeland dat ze braaf zullen zijn... want Australie hoort nog steeds bij Engeland.

De Burgemeester van de Gold Coast.

Na afloop mogen ze een Australisch plantje mee naar huis nemen.

We waren naar een football wedstrijd met de seizoen kaarten van onze overburen want die waren een weekend weg dus kregen wij ze.

De wedstrijd was leuk maar wat na afloop gebeurde was nog veel leuker.

Er zijn 25,000 mensen in dit stadion en na de wedstrijd loopt iedereen stapvoets naar de rijen voor de treinen en bussen. 

Wij stonden vooraan de rij voor onze bus maar mensen moesten al staan en dat is lastig met twee kleintjes mee dus stapten we opzij voor de volgende bus.

Toen de deur van de volgende bus open ging zei een vriendelijke man met een jong meisje "after you mate" en hij en Scott zeiden half lachend iets over dat het koud was of druk ofzo...

Ik keek hem aan en zei "Browny?"

Hij zegt "yes?"

Ik zeg "are you Browny?"

"Yes?" zegt ie weer, en keek van Scott naar mij en nog een keer en toen zag hij het! 

Hij was een vriend van Scott toen ik Scott voor het eerst leerde kennen in de bar waar ik werkte, in 1996. 

Hij woonde in een flatje naast het winkelcentrum waar die bar was, met nog wat vrienden, en we zagen elkaar elke dag een paar maanden lang.

En toen zijn Scott en ik in 1997 naar Brisbane verhuisd, een uur rijden bij de Gold Coast vandaan en hebben we geen kontakt meer gehad.

Toen had niemand een mobiele telefoon of computer dus zo ging dat. En omdat het niet zo was dat ze samen waren opgegroeid, wist je ook niet waar je moest gaan zoeken toen Facebook enzo begon want je weet eigenlijk niks van ze. 

Al die jongens zijn honderden kilometers uit elkaar opgegroeid en zijn toen vrienden geworden in kroegen aan de Gold Coast, sommigen zijn daar gebleven, anderen niet. Er is er zelfs eentje al overleden van die groep, hoorden we laatst.

Maar goed, Browny was een hele lieve jongen en Scott en ik hebben vaak gezocht naar hem maar we hebben hem nooit gevonden. 

Staat ie toch zo na een football wedstrijd met 25,000 toeschouwers voor ons in de rij bij een bus. 

We zijn de week erna naar zo'n vreselijke hal met spellen gegaan, want ze wilden net als 20 jaar geleden een auto race doen.
Hij met zijn twee dochtertjes, wij met onze jongetjes.

Haha dat was een foto die ik van hem maakte 20 jaar geleden. Erge ruige foto maar zo was ie helemaal niet.

Afgelopen zaterdag hadden we een bruiloft, de dochter van Pat z'n vriendin Dot ging trouwen.
Een heel leuk stel, het was een hele blije leuke dag.

Omdat Bernice en Andrew bij ons thuis sliepen, konden wij lekker in een hotel blijven aan het strand.

We hebben weinig gedronken tijdens de bruiloft want we wilden s'ochtends rennen langs het strand.
Doodzonde om dan in je bed te blijven liggen.

Uitzicht van het achterraam van onze hotel kamer.

We zijn ook langs de oude flat van Browny gegaan.
Vroeger stond er geen hek voor en had hij een grote stereo met een bank buiten staan, daar was altijd wat te doen.

We hebben eerst langs het park op de paden gerend, nou gaan we lekker op het strand rennen van het is eb dus plek zat.

Wat lekkers van de bakker onder het hotel met een vers sapje, snel douchen en dan naar huis om onze jongetjes te halen en snel weer naar het strand voor de rest van de middag.

Dante en zijn zusje en vader zijn ook gekomen.

Ze gingen niet zwemmen wat het was te koud. Evengoed maar hun petjes bij mij brengen want ze willen toch wel iets verder het water in.

Dante zijn moeder had gezegd "niet zwemmen want het is te koud en dan word je ziek!!"
En toen zijn ze er evengoed 'in gevallen' per ongeluk.

Wat een zorgeloos leven. 

Hier word je toch blij van.