31-01-2019

Eerste week van december... al die troep weer uit de kast en opzetten in de hitte!

Kerstbrood maken ook natuurlijk, voor ons en voor vrienden.

Kerstavond waren we uitgenodigd bij Lence en Chris, waar we heel erg lekker hebben gegeten.
Ze had een grote kalkoen met heerlijke vulling en nog veel meer.

Eerste Kerstdag

Oefenen op de fiets-aan-de-fiets die Casey voor kerst heeft gehad.

Rond 10:30 reden we naar Mount Tamborine voor kerstlunch met de familie.

Micky en Milly

Rossi gaat er weer beter uitzien gelukkig.

Jan Molenaar met Micky d'r man Daniel.

Pop, de vader van Roz.
Temet 100!

 

We hebben allemaal wat lekkers gemaakt om te delen.

Glen van Milly en Dan van Micky

Asher, Jett en Casey

  

Tweede Kerstdag eerst een vroeg ritje met Casey z'n nieuwe fiets.
Hij zit aan de fiets van Scott vast want hij mag nog niet alleen fietsen, het is hier veel te gevaarlijk want het verkeer is niet gewend aan fietsers op de weg.

Omdat hij dus niet zo vaak fietst als de kinderen bij jullie, is hij nog niet wegwijs.

Maar dit vindt hij helemaal geweldig, in plaats van achterop mijn fiets in een zitje.

Je ziet dit heel veel hier, alle fietsen winkels verkopen ze ook.

Oefenen met hun nieuwe snorkels want we gaan straks met een cruiseschip naar mooie eilanden waar we kunnen snorkelen.

Ome Cees kwam wat planten stelen voor zijn tuin.

Pat en Dot op visite.

Met oud en nieuw hebben we buiten gezeten met wat buren.
Het werd al drukker en gezelliger, het is een leuke avond geworden en we lagen lekker allemaal al ver voor middernacht op bed.

En nieuwjaarsdag weer buiten spelen met de buren.
Buur Matt heeft foto's van onze straat genomen met zijn nieuwe drone.

Nog even spellen met zijn vriendje terwijl wij de kerstpullen opruimen en koffers inpakken voor de vakantie.

We gaan naar Sydney! 

Daar slapen we twee nachten in een hotel bij de haven voordat we op het schip gaan.

We vlogen om 6 uur al, dus dat was een heel kort nachtje, een uur of 3 's ochtends de wekker.

Hadden we met de feestdagen geen katers, maar vandaag wel volledig een katergevoel van het slaapgebrek.

Sydney is leuk.

Chris, Annette en Alana kwamen ook naar Sydney want we gaan allemaal samen op het schip, en met haar tantezegger en zijn vriend.

Dit is niet onze boot, onze boot is veeeeel groter, maar die komt morgen pas.

Sydney Opera House rechts in de achtergrond.

Rechts de Sydney Harbour Bridge.

Luna Park, oorspronkelijk in 1935 gebouwd.

Het oude postkantoor, General Post Office en clock tower, dat tussen 1861 en 1891 is gebouwd.

Dit is in Martin Place, midden in de stad.

  

St Mary's Cathedral in Sydney.
De langste, maar niet de grootste kerk in Australie.

Mocht je nou straks niets te doen hebben, dan kun je hier meer over de kerk lezen:
Klik hier

Deze foto even van het internet gejat, ik had zelf geen goeie.

En een koppie gedronken met Monique en Wim!!

Hij is mijn achterneefje (mijn pietje Maartje en ome Willem Schemeravond, broer van mijn oma, waren zijn opa en oma) en ze wonen ook voor vast hier, in Sydney.

Ze krijgen in mei een meisje.

Na dat koppie met Wim en Monique mochten we naar het schip en meteen erop ook om lekker te lunchen.

Zo erg hoog!!

De hele dag kon je terecht in de restaurants voor al het eten en drinken, hoeveel je opeet dat mag je zelf weten.

Levensgevaarlijk...

Onze kamer was op de tweede verdieping en de meeste activiteiten voor ons waren op de twaalfde verdieping dus we renden een keer of twintig de trap op en af per dag, we namen nooit de lift want al dat eten moet er toch afgewerkt worden!!

Elke avond hadden we een tafel gereserveerd in het mooie restaurant  waar we heel keurig bediend werden door heel lief personeel.

Er was van alles te doen dag en nacht, echt helemaal geweldig, je verveelt je geen minuut.
Shows in een heel mooi groot theater, films, live muziek op een paar verdiepingen, spelletjes, kids club en nog veel meer.

Mini golf, basketbal, volleybal, rotsklimmen

Je kon er zelfs schaatsen.
Corey heeft het een paar keer gedaan, ik ook voor het eerst in 23 jaar op het ijs en ik kon meteen weer een rondje draaien, het is net als fietsen, dit verleer je gelukkig ook niet.

Er was ook een hele mooie schaats show een paar dagen lang.

Corey deed het ook goed, dat komt omdat ie wel eens op de skeelers staat met mij.

Daar staat Scott op zijn beurt te wachten.

Er was helemaal bovenop de boot een surf machine, de Flowrider.
Scott ging elke dag een paar uur en ze hadden een leuke groep mannen van rond onze leeftijd met hun kinderen dus het was nog gezellig ook.

Corey ging NIET. Hij wilde niet en hij ging niet en hij deed het mooi niet.

En toen heeft Scott hem toch over weten te  halen rond de tweede dag en wat denk je, hij vond het natuurlijk reuze leuk en toen was ik hem ook een paar uur kwijt elke dag!

Soms moet je vallen ook.

Na twee dagen op zee waren we bij Noumea. 

Hier een beetje geschiedenis over Nieuw Caledonie en Noumea, van Wikipedia gepikt, sla het maar over voor een andere keer als je geen tijd hebt en naar de volgende foto's wilt kijken:

Nieuw-Caledonië (Frans: Nouvelle-Calédonie) is een Frans overzees gebiedsdeel met een bijzondere status met een oppervlakte van 18.575 km². Het bestaat uit het hoofdeiland Grande Terre, dat evenwel ook Nieuw-Caledonië wordt genoemd, de Loyaliteitseilanden, waarvan Maré, Lifou en Ouvéa de belangrijkste zijn, en een aantal kleinere eilanden. De archipel ligt in de Stille Oceaan: ten oosten van Australië, ten zuiden van Vanuatu, ten westen van Fiji en ten noorden van Nieuw-Zeeland.

Het aantal inwoners bedraagt 279.070 (2017). De munteenheid is de CFP-frank. De bevolking bestaat voornamelijk uit Melanesiërs en Europeanen. Er zijn 25 vliegvelden in het gebied. Aircalin en Air Calédonie zijn de twee luchtvaartmaatschappijen.

Vóór de komst van Europeanen was de archipel uitsluitend bevolkt door Melanesiërs die verspreid leefden in clans. De meeste clans leefden geïsoleerd van elkaar, wat tot een veelheid van talen (28) heeft geleid. In 1774 ontdekte James Cook - die toen nog steeds Terra Australis wilde vinden - als eerste Europeaan dit gebied.

In 1853 werd het Frans bezit. Napoleon III annexeerde Nieuw-Caledonië in een poging om meer invloed te kunnen uitoefenen in de regio. Wat Australië reeds was voor de Engelsen, werd Nieuw-Caledonië voor de Fransen: een strafkolonie. Tussen 1864 en 1897 werden bijna 21.000 veroordeelden verscheept naar de andere kant van de wereld. In de daaropvolgende periode werd het eiland getekend door revoltes van de oorspronkelijke bewoners, de Kanaken (Les Canaques). Ze namen het niet langer dat hun land werd gestolen en hun heilige plaatsen werden onteerd door de indringers. De kolonisatie kende een hoogtepunt in de 19e en 20e eeuw toen de Kanaken buiten de wet werden gesteld en gedwongen werden om in reservaten te wonen, die ze enkel konden verlaten met toestemming van de overheid.

Na de Tweede Wereldoorlog werd Nieuw-Caledonië een Frans Overzees Gebied. De oorspronkelijke bevolking kreeg meer rechten en werd zich daar ook politiek van bewust, wat leidde tot het ontstaan van een onafhankelijkheidsbeweging op het einde van de jaren 60. Het keerpunt voor deze beweging was in 1984, het jaar van "Les Evénements', een verwijzing naar een periode van chaos en onlusten. In de Nouméa-akkoorden van 1998 werden de krijtlijnen vastgelegd voor een geleidelijke overdracht van de macht aan de Kanaken. Op 4 november 2018 is er tijdens een referendum voor gekozen deel te blijven uitmaken van Frankrijk. In totaal stemde 56,4 procent tegen onafhankelijkheid. Zo'n 80% van de stemgerechtigde inwoners heeft toen een stem uitgebracht.

Op het hoofdeiland Nieuw-Caledonië liggen grote nikkelreserves. In 1864 werd op het eiland nikkel ontdekt door Jules Granier.^[5] Het erts ligt relatief ondiep en kan door middel van dagbouw worden gewonnen. In 1875 werd met de winning een start gemaakt.^[5] Het erts werd handmatig gewonnen en veel kleinschalige mijnbouwbedrijven waren actief. In 1879 werd de eerste nikkelsmelter op het eiland geopend. De productie steeg geleidelijk naar een piek van 80.000 ton nikkel in 1971. In 1981 was er zo’n 110 miljoen ton nikkelerts gemijnd, equivalent aan 2,5 miljoen ton nikkel.^[5] In hetzelfde jaar was de productie gehalveerd ten opzichte van 1971 door vraaguitval en de opkomst van andere nikkelproducenten in de regio. De productie en export van nikkel levert een belangrijke bijdrage aan de economie van het eiland en bijna alle buitenlandse valuta wordt verdiend met de nikkelexport. In 2011 werd zo’n 140.000 ton nikkel geproduceerd.

Nouméa is de hoofdstad van Nieuw-Caledonië. Het is een van de snelst groeiende steden van het Stille Oceaangebied.

Tijdens de Tweede Wereldoorlog diende Nouméa als het hoofdkwartier van het Amerikaanse leger in de Stille Zuidzee.

Noumea

Luchtfoto van het internet

Mystery Island.
Het is onbewoond en er is helemaal niks en je kunt er in 20 minuten helemaal omheen lopen.
Je ziet de bootjes met mensen van de eilanden nabij heen gaan 's ochtends vroeg met hun kokosnoten enzo om te verkopen aan de toeristen.

Mystery Island

Luchtfoto van het internet.

Mini golf, een paar keer per dag word ik naar boven gestuurd door dit bazige mannetje want dit vindt hij erg leuk.
Maar goed ook want ik moet echt trappen blijven lopen met al dat lekkere eten.

Casey houdt een dagboek bij.

Elke middag als het schip weer een mooi eiland verlaat speelt er leuke muziek boven en gaan we even kijken en wat drinken.

Er speelde vaak een reggae bandje, ze waren erg goed!

Lifou, ook heel mooi.

Tijdens het snorkelen hebben we een hele tijd met deze schildpad gezwommen.

Elke avond hadden we een ander diertje op ons bed en deze avond hing er een aapje.

Dat blaadje op ons bed is een schema van alle activiteiten, optredens, spelletjes, shows enzo die morgen allemaal plaatsvinden.

Isle of Pines (Dennen Eiland)

Hier wonen 2000 mensen.

Snorkelen was zo mooi...

Corey, ik en Annette.

Vanaf de boot genomen.

En toen zaten we alweer aan ons galgemaal! Negen dagen lang op een schip en alleen maar genoten van elke minuut.

We wisten niet wat we ervan zouden vinden dus we zijn er zonder verwachtingen aan begonnen en als het niks voor ons was dan gingen we spelletjes spelen in de kamer. Ook goed.

Onze vrienden Craig en Kerrie zeggen al een paar jaar dat we het moeten doen want die gaan elk jaar.
Het is natuurlijk leuker nou dat Casey ook van alles kan doen met ons dus het was nog niet onze tijd tot nu toe.

Het is erg goed bevallen!

Deze boot gaat na april voorgoed naar het noordelijk halfrond dus als jullie zin hebben: Royal Caribbean, Explorer of the Seas.

Veel personeel blijft bij dit schip dus daar heb je dan ook erg veel mazzel aan want ze waren allemaal, stuk voor stuk, helemaal geweldig.
Uit allerlei landen maar ze spraken allemaal Engels ook.

Er waren 4000 gasten op het schip en 2000 personeel en alles liep op rolletjes, we stonden er elke dag weer versteld van hoe goed alles is georganiseerd en hoe schoon alles is... ik kan nog wel een uur door gaan over waar we allemaal van onder de indruk waren.

Om vijf uur 's ochtends kwamen we de haven van Sydney weer binnen, toen de zon begon op te komen.

Laatste ontbijt voordat we weer naar het vliegveld gaan en terug naar de Gold Coast vliegen.

Ja dat moet ook gebeuren, en de hele dag wassen morgen, ook fijn.

 Er zat een vriend op me te wachten toen we thuis kwamen.

Ik heb een halve bus op hem leeggespoten maar hij zei gewoon "jij bent zeker gek" en na een rondje hardlopen door mijn kamer is hij dan toch bezweken.
Wat een toestand... mijn hart zat in me keel.

Natuurlijk vlak als Scott onder de douche staat dus die lachte mij alleen maar uit vanuit de badkamer.

Nou, mijn dag is om, blog is klaar.

Bedankt voor het mee kijken en tot de volgende keer.