Wat een water....
Voor iedereen die over ons bezorgd is: wij zitten 45 minuten rijden van de stad Brisbane en ons huis ligt hoog, dus onze voeten zijn droog. Ook komt het water van de dammen niet bij ons.
Die dammen zitten zo verdomd vol, dat ze de sluizen hebben moeten openen en met alle regen erbij, is er gewoon geen ontkomen aan.
Maar de stad die al 15 jaar mijn thuis is en waar we 6 maanden geleden nog in het hart woonden, is in een nachtmerrie beland.
Scott is er gister ochtend even geweest en is snel weer terug naar huis gekomen voordat het allemaal onderliep.
We kunnen dus niet naar ons werk want alle wegen zijn afgesloten.
Onze vriendin Martha stond vanochtend met haar man en baby aan het eind van haar straat te kijken hoe het water haar splinternieuw verbouwde huis binnen drong en haar ouders zijn de dag ervoor al uit hun appartement aan het water gehaald, dat is helemaal opgeslokt.
En zo zijn er heel veel mensen die hetzelfde en nog veel erger meemaken.
"Het zijn maar spullen" zei Martha. En dat is ook zo, iedereen die nog leeft en gezond is mag zijn handen dicht knijpen want in Toowoomba, waar Scott eens per maand komt, zijn er veel slachtoffers gevallen na de binnenlandse tsunami.
De straat waar we een paar maanden geleden nog samen liepen in Toowoomba is verwoest door razend water.
En rondom Toowoomba, Ipswich en Brisbane is er woesternij.
Het is de hele dag live op tv en af en toe moeten we even over naar een andere zender met herhalingen van nutteloze soap shows ofzo want we voelen ons zo machteloos en misselijk.
Scott zou vanochtend weer heen rijden om te kijken of hij ergens kon helpen met meubels en bezittingen uit huizen tillen ofzo maar er werd ons verteld dat mensen weggestuurd werden door de politie.
Maar goed, wij zijn veilig en droog. We voelen ons schuldig elke keer als we dat zeggen tegen mensen die zo lief zijn naar ons te informeren en zijn dankbaar voor ons geluk.
Geen foto's hier van de overstromingen, die kun je allemaal op het internet vinden. We zullen het leuk houden hier, ook al is er aan het einde van de foto's vandaag ook een kleine overstroming.
Peter was 6 Januari jarig en hij is zijn verjaardag met een avontuur begonnen.
Camilla en ik hebben in de auto op de snelweg voor hem gezongen om 12 uur s'nachts.
Hier een verhaaltje dat Peter heeft geschreven:
Het is hier echt super en ik ga het ook mega missen.
Deze week zijn we naar sydney geweest voor 3 dagen en het was mega.
Alle mooie dingen gezien in sydney en ook naar het o zo bekende Bondi Beach geweest.
De laaste dag naar de Blue Mountains.
Alleen de vlucht terug was verschrikkelijk het is maar een uur en 15 min vliegen, maar na een uur en 45 min begon ik me een beetje zorgen te maken ik kon op het scherm zien dat we rondjes vlogen maar de piloot zei maar niks. Totdat hij omriep de er een erge storm was boven Brisbane, geen probleem zei die we hebben nog voor 20 min brandstof.
Dus wachten en na 15 min hoorde we dat Brisbane Airport gesloten was vanwege het slechte weer.
We moesten ergens anders landen want de brandstof was op en 100 km verder was een ander vliegveld. Alleen om daar te komen kon hij alleen door de storm heen vliegen en dat was echt geen pretje alles dee kraken en het vliegtuig schudden als een gek en ik scheet alle kleuren in me broek, ik dacht dit was het dan.
Gelukkig ging het goed en konden we landen voor brandstof daarna weer de lucht ik weer door die storm om te landen op Brisbane airport die gelukkig weer open was.
Gister dus me verjaardag gevierd bij Sandy die een heerlijke taart had gemaakt (tiramisu). Met de buren, Camilla, der ome Kees en tante Ros en nog een paar andere (14 in totaal).
Nadat we alleen met de buren overbleven liep het een beetje uit de hand scott had nog wat wisky liggen. Resulaat Camilla der eigen dood spijgen ik lachen en daarna, jawel ik spijgen en spijgen en spijgen tot vanmiddag 3 uur. Maar het ergste is, nog maar 1 dagje voordat we weg gaan.
Groetjes uit het geweldige mooie Australie @ Coomera
Dus dat waren de laatste paar dagen van Peter en Camilla.
Toen dat vliegveld gesloten was heb ik er van 20:30 tot 23:00 zitten kijken naar de bliksem en stortregen buiten, terwijl Pe me berichtjes stuurde vanuit het vliegtuig.
Ik was net zelf door die storm heen gereden om ze op te halen dus die drie uren heb ik wel nodig gehad om bij te komen voordat ik weer de weg op kon.
Ik heb aangepapt met een leuke man van een jaar of 60 en we hebben elkaar aan de praat gehouden totdat Peter en Camilla weer veilig uit het vliegtuig stapten.
Noa is deze week jarig, gefeliciteerd!
Beetje lunchen in Burleigh voor Peter z'n verjaardag
Voor de kenners: achteraan zit die kapper, Stefan
Craig en Kerrie hebben hem een 'stubbie cooler' gegeven met een hele echte pad erop, omdat hij is geslaagd voor zijn cursus padden meppen
Ze werden toch kledder van de regen dus hebben we ze maar een hoop water speelgoed gegeven
Peter had een beter idee: water ballonnen!
O ja hij is nou een echte Aussie
Afscheid van Jannig, Malcolm, Cees en Roz
En toen zakten de drankjes al lekker weg
O-oooo..... kleine glaasjes en Wild Turkey Bourbon..... dat gaat nooit goed
Jawel hoor, het gaat erg goed zelfs
En maak je maar geen zorgen, gooi die radio maar uit, want ik ga de muziek nou verzorgen
Het klinkt nergens naar mannen
En toen, OPEENS, had-ik-wat-verkeerds-gegeten-ofzo
Pfffff ik voel me niet zo lekker...
Ze zijn geen vijf minuten wakker geweest de dag erna !
Dus de dag na die niet-wakkere dag hebben we met de buren een koppie gedronken bij McDonalds ter ere van het afscheid van Peter en Camilla
Op weg naar het vliegveld nog wat mannen dingen doen natuurlijk
En een laatste touristen stop
Waar ze naar kijken dat ligt nou onder water, onze mooie stad
Mede verantwoordelijk voor de overstromingen zijn deze twee met hun open sluizen
Dag hoor
We hebben een geweldige tijd gehad en gaan jullie vreselijk missen
No comments:
Post a Comment