22-05-2013

Een maand of twee geleden had ik een nieuwe camera gekocht. Niet een hele grote dure hoor, gewoon dezelfde die ik al een paar jaar heb, de nieuwe versie.
Binnen drie weken wilde de lens niet deugen dus moest ie terug. Een maand later kreeg ik hem eindelijk terug, dat was afgelopen donderdag.
Helemaal blij natuurlijk.

Laat ik hem toch verdomme liggen op de auto van Pat en Dot zaterdag ochtend...

Ik kan mezelf wel schoppen. Zo ERG stom toch.

Het was nog weer es druk, zoveel te doen en snel.
Vrijdag na school heb ik Corey opgehaald met de auto volgepakt (een nachtje weg met een baby daar zit een hele dag werk aan) want we moesten meteen naar Brisbane rijden.
Pat en Dot gingen om half zes met hem de trein in, naar een football wedstrijd.
Ik bleef lekker op de bank in mijn pyjama met Casey.
De buurvrouw kwam een biertje drinken en na wat patatjes uit de oven ben ik erop gegaan.

Hij sprong zowat uit zijn vel van opwinding. Zijn favoriete team van de Gold Coast speelde tegen Pat z'n favoriete team.
En hij mocht de hele wedstrijd tussen Pat en zijn Ome Chris in zitten, dubbel plezier.

Ze kwamen om half 11 pas thuis en s'ochtends moesten we om 7 uur alweer in de auto zitten want hij moest zelf football spelen om 8 uur weer aan de Gold Coast.
Dus alles weer in de auto pakken, twee kinderen ontbijt geven aan tafel, Pat en Dot uit bed geroepen, en weer beginnen aan een volle dag.

Een uur later toen ik uit de auto stapte zag ik meteen dat mijn camera niet in het vakje van de baby tas zat.
Even goed nadenken en ik was eruit: toen Corey bij Pat en Dot in de auto ging, heb ik nog even een zacht dekentje over hem heen gelegd want het was zo koud. De camera had ik in mijn hand dus die heb ik even snel neergelegd op het dak.
Ik heb de buurvrouw van Pat gebeld, die is meteen gaan kijken. Weg natuurlijk.

Hij zal er voor hun huis al afgevallen zijn omdat ze een steile oprit hebben met een bobbel aan het eind, maar die is natuurlijk opgepakt door iemand.
Er stonden foto's op van Corey met Pat en Dot en hun nieuwe camper voor het huis van Pat dus als zo'n persoon de foto's ziet beseffen ze wel bij welk huis dat cameraatje hoort maar hij is mooi niet afgeleverd.

Mazzel dat ik elke woensdag mijn foto's eraf haal, dus ik ben er maar een paar kwijt.
Maar het is de frustratie, dat ik dit gedaan heb, ik ben er zo boos om.

Ik moet een ander gaan bestellen want mijn oude toestelletje stopt er af en toe zomaar mee. En ik ben gek op me foto's, zonder camera val ik in een gat.
Keihard werken maar weer om dat bij elkaar te verdienen.
In plaats van weer dezelfde, ga ik een model hoger met een verwisselbare lens. Ik heb er een gevonden die goed is maar nog wel klein genoeg om altijd bij me te hebben: Panasonic Lumix GX1.

Nou moet ik wel even lessen gaan zoeken op het internet want van alle instellingen weet ik niet zoveel ofwel helemaal niks, het wordt tijd dat ik daar wat aan ga doen.

Mocht er iemand simpele, handige tips hebben zodat ik niet een hele website over fotografie hoeft uit te pluizen, email me dan even op sandyenscott@bigpond.com

Ik zal het enorm waarderen!

Mensen leg nooit wat op je auto. Ik zal niet de eerste zijn die op deze manier iets is kwijtgeraakt en zeker niet de laatste.
En het was ook niet de eerste keer voor ons, Scott heeft zo door de jaren heen al zijn bril verloren, de huis telefoon en zijn agenda. Dat was een drama die agenda want hij was toen artsenbezoeker met allerlei medicijnen en er stonden afspraken voor de aankomende 12 maanden in.
Tegenwoordig staat het allemaal in zijn telefoon en ook op zijn computer, maar toen niet.
Dus dat heeft ie wel gevoeld.

Ik heb dus pas vanaf zaterdag middag weer foto's want de dagen daarvoor zijn nou in het bezit van een oneerlijk iemand die blij is met zijn nieuwe vondst.

Pat en Dot zijn zaterdag de hele dag gebleven om de kinderen bezig te houden.
Scott was namelijk weer weg, die is donderdag naar Sydney vertrokken, zondag avond om 7 uur terug gekomen, maandag ochtend vroeg de deur uit, dinsdag avond pas weer thuis om 11 uur en vanochtend weer om 8 uur weg tot vanavond een uur of 10.
Donderdag en vrijdag zijn hopelijk normale dagen.

Zondag kwamen onze allerliefste vriendjes Imogen en Benjamin.

Wat denk je... Kerrie en Craig gaan hun huis te koop zetten. De kinderen vinden het allemaal verschrikkelijk en wij natuurlijk ook.
Ze willen een zwembad in de tuin en dat past niet in deze tuin dus hebben ze na 2 jaar in hun nieuwe huis maar de knoop doorgehakt en de beslissing genomen weer een nieuw huis te bouwen.

Gelukkig gaan ze niet ver, 2km verderop is nog grond te koop, dus met schoovakanties enzo ga ik de kinderen gewoon halen.

Alle beesten mee op de trampoline.
Geen waterballonnetjes meer want het wordt nou fris, het was 5 graden s'nachts deze week.

Heerlijk rustig.

Totdat de baby eruit is, toen waren ze weer wild.

Maar wel altijd erg lief.