24-10-2014

Hij is er eindelijk.

Na 10 dagen in Parijs volop training, lange slapeloze nachten studeren, grote examens (waarvoor hij allemaal met hoge percentages geslaagd is) en meer lesmateriaal overdag, erg lekker eten en gelukkig ook veel uren de toerist uithangen, mag hij in totaal 43 uur in Volendam vertoeven.

Woensdagavond 11 uur kwam hij doodmoe aan met de trein en hebben Martin en Peter hem gehaald.
S'ochtends moest hij voor 6 uur alweer een telefonische vergadering bijwonen dus dat zal zeer gedaan hebben.

Heel erg kort is het natuurlijk maar ze willen hem maandag alweer aan het werk hebben in Australie en hij wilde de kans niet voorbij laten gaan om iedereen even te zien, vooral de kinderen van Helen en Martin.

Met kerst is het alweer 5 jaar geleden dat hij er was. Emily was toen5 maanden en Bryan heeft hij nog nooit gezien.

Net als Casey en mij eerder dit jaar, mag hij slapen bij de allerliefste Peter en Camilla.
Die hebben hem samen met Martin op sleeptouw genomen donderdag en dat hebben ze geweten... hoe prop je zoveel mogelijk in een dag.
Ze kunnen allemaal languit op de bank dit weekend dat staat vast.

Helen en Martin hebben hem verwend met alles dat hij lekker vindt in Volendam.

Me moeder heeft ook van alles bij Camilla in de koelkast gelegd, dat ie wel zeker weten ze knoop los moet in het vliegtuig.

En Peter en Camilla deden er nog even een schep bovenop met patat, frikandellen en kroketten want ja dat is in Volendam ook extra lekker natuurlijk en dat heeft ie ook gemist.

Bij Jenny en Wesley in huis waren ze bang dat ie dorst had dus daar werd ook wat aan gedaan.
'Effe zitte' werd natuurlijk zoals altijd lachen gieren brullen.

Scott met Sandy Smit!

Ojee zie je nou wel huppekee allemaal naar de Molen.

Jen ook met d'r zere gammele net geopereerde knieen.

Het klierige STRAALT er vanaf!

En de avond is geeindigd met een pruik op bij Knobbel in huis, zoals wel meer avonden eindigden door de jaren heen.

Mij benieuwen hoe fris ze zometeen allemaal zijn, ik heb nog niks gehoord, het is verdacht still met de WhatsAppies.

Wij houden het rustig.
Corey heeft iets nieuws ontdekt, kraaltjes die je op een bordje legt en dan je patroontje samensmelt met de strijkbout.

Het probleem is dat mijn ogen ook elk jaar ouder worden en bij het avondlicht kan ik niet meer zien wat nou paars, bruin or rood is. Echt niet.
Dus daar had Corey een oplossing voor.

Dan zal ik maar niet aan de drank gaan want dan gaat dit niet lukken.

En s'nachts heb ik gezellig Corey met al z'n beesten naast me in bed.