21-04-2018

De Commonwealth Games zijn inmiddels afgelopen, zondag was de laatste dag.
Vrijdag avond zijn Corey en Scott naar boksen geweest en zaterdag was ik aan de beurt om met Corey naar de squash te gaan.

Zaterdag avond weer even in Surfers Paradise kijken en Scott en Corey werden meteen gegrepen door de weerman van het nieuws. Ik ben snel opzij gesprongen, ik hoeft niet in beeld.

Meteen kreeg ik berichten op mijn telefoon van iedereen die ze zag op TV haha.
Ze hebben zelfs een praatje gemaakt.

En 10 minuten later viel Casey van zo'n lichtgevende wip af, waar hij vorige week ook op zat met Imogen en Benjamin.

Gelukkig zacht in het zand maar hij huilde heel erg en dat doet hij nooit dus zijn we even naar de eerste hulp gegaan.
Er waren overal veel politie en ambulance personeel dus we werden meteen geholpen.

Hij moest met Scott in de ambulance naar het ziekenhuis want ze vermoedden dat hij een breuk had, boven zijn elleboog.

Kijk dat gezicht nou...

Corey en ik moesten nog met de tram terug naar Pacific Fair waar onze auto stond dus wij kwamen iets later naar het ziekenhuis.
Casey had inmiddels al een rontgenfoto gehad en was aan het kleuren.
Hij was blij maar had wel een hele zere arm.

En jawel hoor, zoals gezegd, een breuk net boven zijn elleboog. Gelukkig niet die knop, alleen erboven.

Hij kreeg meteen gips.
En dan gingen ze nog een keer een foto nemen om te zien of het netjes op elkaar zou zitten en dat hij dan hopelijk geen operatie moest ondergaan.

De dokter was best jong en Casey vertrouwde haar niet helemaal, omdat ze ook zo lief en zacht was.
Hij zei tegen haar "you know, right, if this hurts, I'm going to whack you! And how old are you???"

Hij vond dat ze er te jong uitzag om dit te mogen doen.

De chirurg die de volgende foto bekeek zei dat de breuk niet helemaal goed zat en dat ze het de volgende ochtend om 7 uur met haar baas zou bespreken en beslissen of er pennen in moeten.
Het was inmiddels bijna middernacht en de volgende ochtend zouden ze ons om 7:30 bellen of we terug moesten komen voor een operatie.

Scott wordt vaak gebeld door kennissen om advies als ze een operatie moeten hebben, omdat hij veel chirurgen kent maar breuken daar heeft hij geen ervaring mee.
We hadden maar van zaterdag nacht tot zondag ochtend half 8 de tijd om te vragen of die chirurg die morgen ging opereren de juiste chirurg was.
Want we zagen op het internet dat hij specialiseert in benen en voeten.
Niet armen.

Mijn zusje Helen heeft namelijk vroeger haar elleboog gebroken en toen heeft de chirurg er een puinhoop van gemaakt, een heel stuk los bot heeft hij laten zitten en toen moest ze 9 maanden later weer geopereerd worden maar toen was alles zo erg vervormd dat er niets aan gedaan kon worden en ze heeft vanaf toen een kromme arm met beperkte beweging.
Drie grote littekens, en bedankt.

Dus we wilden wel graag de juiste chirurg hebben.

Gelukkig kent Scott veel mensen in die wereld en kreeg meteen bericht terug op drie berichten die hij 's ochtends vroeg stuurde en alledrie adviseerden dat deze chirurg heel goed is.

Een van die drie mensen is radioloog in dit ziekenhuis en hij bood aan om de foto's te bekijken die tijdens de operatie zijn genomen, nadat de pennen erin waren gezet, en hij stuurde Scott meteen bericht om te bevestigen dat alles er goed uitzag.

Hij is niet blij dat hij terug naar het ziekenhuis moet 's ochtends vroeg.

Voor het slapen gaan...

...en net een paar minuten wakker, terwijl Scott zijn eten opeet.
Want hij lust alleen eten van thuis natuurlijk en ik had muisjes en geprakte groenten en yoghurt voor hem meegenomen, zodat hij kon kiezen.

Buik vol, gratis WiFi, helemaal happy.

En gelukkig tegen verwachting in 's middags weer naar huis.

Ik kan me de laatste keer niet herinneren dat wij pizza hebben gekocht, ik maak het altijd lekker zelf.
Maar na een slapeloze nacht en een hele lange dag moesten we eraan geloven.
Gelukkig was de eerste aflevering van The Voice op TV, iedereen blij.

Corey!!! Laat nou niet die viese vette pizza vallen!!

Elke ochtend vroeg komen de beesten om hun ontbijt vragen.

"Ik heb ECHT honger..."

Corey naar school brengen is altijd gezellig.
Casey mag een paar dagen thuis blijven.

En na een paar nachten in mijn bed, weinig slaap en een beetje huilen, knapte hij op en zijn we gezellig met z'n tweetjes naar Sea World gegaan.

Prettig weekend!