Het gaat wel weer met Casey, hij heeft helemaal geen last van zijn arm.
Alleen dit gips dat is denk ik door een student om zijn arm geplakt want het zit vol hobbels en bobbels.
Gelukkig is dit maar voor een week en dan krijgt hij nieuw, lichter gips.
Dit was even een paniek momentje met een tril lippie en een traantje...
Ik had wel verteld dat er pennen in zijn arm zaten maar om het zo te zien... jakkes he!
Zelf moest ik ook even slikken.
Hij mag een kleur gips kiezen.
Daar is de breuk, boven zijn elleboog. Het bot was een beetje verschoven, daarom moesten de pennen erin.
Geen last.
Tante Lucille vond deze foto vorige week bij haar vader thuis in een album.
Deze is genomen bij mijn oma en opa Lautenschutz thuis in 1968 in de Gravelandstraat, niet lang nadat ze terug waren verhuisd uit Australie.
Het zijn Lucille, Henk Lautenschutz, Roz, mijn vader en Cor Lautenschutz.
Roz had al verkering met ome Cees en haar ouders Sam en Emily kwamen op bezoek met hun drie kinderen Rozlyn, Lucille en Rossi.
Ze hebben 6 maanden lang de wereld rond gereisd met hun gezin.
Deze foto is ook van toen, die heb ik even van Lu gestolen:
Er is er morgen een jarig!!
Sammi wordt oud en slappies.
Ze wil nou maar een klein blokje om en dan gaat ze zitten.
Binnen op de tegels kan ze moeilijk lopen.
Jarig!!
En hij speelt een liedje voor zichzelf voordat we de chocolade croissants in de oven leggen.
Prettig weekend!
No comments:
Post a Comment