Deb belde dat ze over een half uurtje kwam condoleren toen mijn oma was overleden. Erg lief, het is een ritje van 40 minuten van haar huis naar mij en ze bracht nog taart ook.
Eric viel met zijn neus in de boter, of taart, die kwam ook condoleren.
En Michelle, een hele lieve buurvrouw, kwam met een plantje, ook om te condoleren.
Hier is het niet net als bij jullie, met condoleren enzo, dus erg lief dat ze kwamen aanwaaien.
Precies die week kwam er weer een doos van me zusje vol met kleertjes van Bryan voor Casey.
Het moest even een week wachten, de doos is daar blijven staan, want als ik hem uitpak dan ruikt mijn hele huis weer naar Helen en haar gezin en dat kon ik er niet bij hebben die week want ik had al een brok in me keel een hele dag lang.
Dat het allemaal maar kan he, tegenwoordig. Zat ik naast de kist tijdens de mis.
Ik heb maar hardop meegebeden met alles want anders zal ze vast en zeker de lampen komen knipperen bij ons thuis als ik dat niet doe.
God was haar maatje.
Nou, ik heb de doos maar uitgepakt. Zo gezellig al die tassen uit Volendam op me tafel, op het kleedje uit mijn oma d'r keuken.
Casey z'n kamer ruikt weer helemaal naar zijn neefje.
Hij was een beetje ziek... even een frisse neus halen.
Buikgriep alletwee en daarna hoesten en oorontsteking, ze hebben het allemaal achter elkaar gehad de afgelopen drie weken, het ging rond op school.
Scott en ik zijn gelukkig niet aangestoken.
In de namiddag nog een rondje, de frisse lucht doet ze goed.
Tina en Thomas kwamen eten voor Scott z'n verjaardag.
Liefde...
Ik word van twee kanten aangevallen.
Ze hebben alletwee al eten gehad maar hebben wel interesse in wat ik aan het koken ben zo te zien.
Het is lachen, gieren brullen tussen deze twee in op de bank.
Eric kwam even langs om advies, ze gaan zijn huis te koop zetten.
Zaterdag komen ze ook al hadden we afgesproken, maar hij wil alvast een lijstje hebben om over na te denken en zaterdag op terug te komen.
Hij heeft het huis zelf gebouwd 38 jaar geleden dus het is een hele grote emotionele stap.
Dus zaterdag waren ze er weer gezellig.
Theresa en haar kinderen kwamen op visite!
Ze zijn weer verhuisd uit Volendam vandaan terug bij ons.
Heb ik weer wat Volendamse aanspraak en nou met haar kinderen ook, die plat Volendams praten.
Die van mij dus niet. Ik moet het ze echt leren, ik weet het, maar begin er effe an als iedereen om je heen Engels spreekt.
Dit is 23 jaar geleden!
September 1995 kwamen Theresa en ik samen aan in Sydney.
Een lekkere taart gaat in de oven om mee te nemen naar een lunch.
De lunch is een uurtje rijden de bergen in, naar Tyalgum.
Daar hebben de ouders van een vriendje van Corey een hobby boerderij waar ze vaak heen gaan in het weekend en in schoolvakantie.
We zijn net langs het weggetje gereden dat naar het oude huis van John en Tiny Lautenschutz gaat en waar Jannig Snoek en Malcolm nog steeds wonen.
Tyalgum heeft 300 inwoners, hier en daar verspreid.
Er zitten heel veel lekkere dingen in deze oven!
De kinderen waren allemaal heeeeel erg lief, echt schatten de hele dag.
Susan en Bob, de ouders van Corey z'n vriendje Sam.
Achter het huis van de heuvel af kom je bij een beekje met heerlijk vers water.
Dat was weer een hele leuke dag.
Tot slot wat oude foto's gepikt van Facebook:
Mijn moeder, nog erg jong, met de eerste huurder van het Chinese restaurant naast mijn oma d'r huis, ze woonden in het plantsoen achter ons en waren heel leuk.
Mijn moeder was gister 11 oktober jarig, twee dagen na mij.
Gefeliciteerd ma!
Prettig weekend!
No comments:
Post a Comment