Terug van weggeweest...
Drie maanden pauze, het was niet zo bedoeld maar het liep gewoon zo.
Het gaat goed met ons hoor, maar het kwam er gewoon niet van.
Dit heb ik in 14 jaar blog nog nooit gedaan!
We vieren nog even de laatste helft van de zomer, want het is nou inmiddels april en het begint al af te koelen.
We zullen met de foto's in januari beginnen.
Maakt niet uit welke maand het is, de kinderen vragen af en toe om moppies.
Dus maken we die dan.
Op bezoek bij Deb en Dylan en wij gaan lekker mosselen koken en eten.
Kijk Dylan eens lang worden!!
Ze liggen het liefst helemaal in elkaar geknoopt.
Wat is het toch heerlijk dat Corey zo'n klein broertje mocht krijgen.
Het was 26 januari Australia Day en dan vieren we allemaal dat we blij zijn dat we in dit geweldige land wonen!
Het was bij ons voor de deur te doen, met allemaal spelletjes die Scott weer had georganiseerd.
Buurman James kwam met zijn koelbox vol bier op de skateboard aanlopen.
We hebben een woeste storm gehad, een cycloon, en die heeft heel veel zand weggeslagen van het strand.
Door die cycloon hebben we wel een klimduin gekregen.
Jannig en Malcolm kwamen op visite.
Hij is blij om zijn vriendjes elke dag te zien en gelukkig vindt hij het erg leuk op zijn nieuwe school.
En aangezien wij er een vermogen aan kwijt zijn per jaar is dat hem geraden ook!
Casey gaat ook altijd blij naar school.
En zo rij ik ook blij.
Ze verstaan er niks van maar ik zing lekker keihard mee in de auto.
Af en toe hebben we ons buurvriendje Toby ook in de auto.
Die van mij hadden een vrije dag maar Toby zit op een andere school dus die brachten we weg.
In de namiddag nog even de markt over in Surfers Paradise want het weer is nog zo lekker.
Oh shit... ze hebben de grote gele M al gezien.
"Mum!!??! Can we have Maccas??!?"
En zoals altijd een ijsje bij McDonalds.
Broodje met muisjes met je vriendinnetje bij het zwembad is ook lekker.
Een middagje bij Milly en Glen.
De levensgenieter lacht altijd het hardst.
Asher van Ameeka, Casey en Jett van Amelia.
Milly had wat meubels geschilderd en dat was erg mooi geworden. Ik zei dat ik er al een paar maanden mee loop, doe ik het wel of doe ik het niet.
Mijn meubelen vind ik nog steeds erg mooi maar ze zijn erg donker voor dit huis.
In het vorige huis pasten ze beter.
Ze zei meteen dat ik een dag moest kiezen in de aankomende week en dan kwam ze het met me doen want dan was het maar gedaan ook.
Dus:
Ik moest wel erg hard slikken hoor, voordat ik hier overheen ging met schuurpapier. Mijn mooie kast waar ik nog steeds blij mee ben.
Milly heeft de eerste kwast eroverheen gehaald. Ik durfde niet.
En schuren, om het nog mooier te maken.
Scott mocht 's middags schilderen.
Ik heb er nog geen spijt van gehad gelukkig en Scott is er ook blij mee.
En toen kwam Johan Ballap gezellig op visite!!
Meteen helpen in het huishouden ook.
De kinderen hebben hem ook goed bezig gehouden.
Hij is echt een geboren kindervriend, niet normaal, ze zaten meteen helemaal aan hem vastgeplakt en hij voelt ze echt aan.
Het was maar een kort bezoek maar hij heeft een grote indruk op ze achtergelaten en ze misten hem ook meteen.
Currumbin
Nou nou jongen... het valt niet mee he.
Ik ben een heel weekend weggeweest op kamp met mijn koor.
Dat was erg gezellig en zo raar want ik ben nooit weg van huis, gewoon twee dagen lang werden er helemaal geen vragen aan me gesteld, ik wist niet wat ik met al die leegte in mijn hoofd aan moest!
We hadden een hele leuke coach (Glenda) uit een andere staat die ons veel geleerd heeft.
Omdat het een vierstemmig a capella koor is heeft elke 'stem' een eigen kleur t-shirt zodat Glenda weet wie wie is.
Om de week staan er dames van ons koor met een 'sausage sizzle' bij de bouwmarkt voor de deur en dan gaat de winst van de worstjes op brood die ze bakken en verkopen naar de spaarpot van het koor en dat helpt mee met de kosten van de oefenruimte en de kostuums en apparatuur enzo.
Alle bouwmarkten organiseren dit, elke dag staat er een andere club voor de deur die worstjes mag verkopen.
Je kan wel de douche in want onder dat tentje gaat de uien lucht meteen je haar in.
Tijdens een optreden samen met een orkest.
Onze vrienden Leigh en Stuart kwamen logeren met Ryan.
En toen kwamen Nick Tol en Anne Mooijer even op de koffie.
Ook weer gezellig.
Ze zijn op reis, op de bonnefooi.
En ze wonen voor een maand of drie in deze grote auto met tent op het dak en alle spullen achterin.
Ze komen op de terugweg naar Sydney nog een keer op de koffie hebben we afgesproken.
Deze dag waren ze op weg naar Brisbane voor een John Mayer concert.
Soms kan Corey met Scott meerijden naar school en dan kan ik lopend met Casey naar zijn school.
En dan gaan we wel eens op de skateboard. Ik dan, en Casey op zijn scooter.
In het park zitten dan op de terugweg altijd op dezelfde tijd mijn vriend Billy (links) en zijn collega een sigaretje te roken met een koppie koffie in hun pauze.
Ze werken in het ziekenhuis hier naast het park en ik maak al 4 jaar een praatje met Billy.
Hij is Grieks en houdt zielsveel van zijn vrouw en van lekker eten en gaat elk jaar naar Griekenland.
Gouwe Billy.
Schoenen die net 5 km hebben gelopen in de hitte.
Milly kwam op visite om het resultaat te bekijken want ik moest nog een paar dingen schilderen toen ze 's middags naar huis ging.
Sammi wil geen 5 km meer lopen.
Oe zo lekker dat water.
En een welverdiend koppie meteen gepocheerd eitje met feta kaas, balsamico stroop en avocado.
Wij wonen in het beste hotel!
Sammi ging mee naar het strand.
Ze ziet af en toe een jonge hond voorbij springen en dan denkt ze 'dat ga ik ook doen!' en dan valt ze zo op haar gat.
Maar zolang ze nog blij is gaat het goed zo.
Op bezoek bij Eric en Fran in hun nieuwe huis.
Dat was nog effe wat.
Hij heeft zijn huis op die berg met dat schitterende uitzicht 40 jaar geleden zelf gebouwd en nou werd het de afgelopen jaren wel duidelijk dat als je lijf ouder wordt dan kun je niet meer zo'n erge grote lap grond onderhouden met een huis waar ook veel onderhoud aan vast zit.
Om dat te koop te zetten heeft geestelijk natuurlijk veel gevergd. Ook voor mij was het wel even een dingetje.
De ex-vrouw van Eric is met mijn moeder opgegroeid, toen mijn moeder als jong meisje in Australie woonde, van 7 tot 19 jaar oud.
Daarna zijn Eric en Chris meerdere keren in Volendam bij ons thuis geweest en ook heb ik foto's van mij als baby spelende met Eric.
Ze hebben zelf jaren lang ivf geprobeerd en hebben geen kinderen gekregen en zijn uiteindelijk gescheiden, toen ik inmiddels alweer hier woonde, na 1995.
Daarna kreeg hij verkering met Fran en ze zijn hele lieve Opa Eric en Oma Fran voor onze kinderen.
Eric was heel emotioneel elke keer als wij weer een mislukte ivf poging hadden of nog erger een miskraam keer op keer.
Oude wonden natuurlijk ook.
Toen ik eenmaal zomaar zwanger was van Casey had hij even een paar minuten moeite met ademhalen zelfs, zo emotioneel was hij ervan.
Gelukkig is het voor ons anders gelopen dan voor hun en elke keer als we op visite komen voor een goed georganiseerde lunch met Fran d'r lieve zoons en kleinkinderen en vrienden Anthony en Lisa en hun kinderen (Anthony is een oud-collega van Eric maar van onze leeftijd) loopt Eric met natte wangen van tranen die hij probeert weg te vegen zonder dat wij het zien.
Ik zie het natuurlijk wel.
Echt al jaren he, elke keer nog steeds. Tranen van geluk, leven in huis.
Geen gezin, toch een gezin.
Eric en zijn ex-vrouw Chris hebben ons met veel liefde een tijdje in huis gehad in 1984 toen wij plotseling naar Australie vertrokken tijdens de scheiding van mijn ouders.
In een hele onstabiele en onzekere tijd boden zij ons een welkom thuis.
Chris heeft ons uren lang overal naartoe gereden in haar Toyota met al die uren mijn enige cassette bandje in de radio, die me tante Yvonne bij mijn oma thuis met plaatjes op de platenspeler heeft opgenomen voor me in 1984.
Careless Whisper, 'Carola' met Love isn't Love, Give a Little Bit, oh ik hoor ze nog allemaal op volgorde in mijn hoofd spelen en ik denk Chris ook nog steeds haha ze had wel engelengeduld hoor, dat bandje steeds weer opnieuw laten spelen voor mij.
Dus dat huis daar heb ik mij altijd veilig en thuis gevoeld.
Ik ga het wel missen.
Gelukkig hebben we Eric en Fran nog en nou mogen ze genieten van hun splinternieuwe huis in een beveiligd dorp voor gepensioneerden met een eigen golfclub en al want Eric is gek van golf.
Zwembad, tennisbaan, clubhuis, alles zit erbij.
En vooral geen onderhoud.
Het is ze gegund, ze hebben keihard gewerkt.
Fran werkt nog steeds een paar dagen per week in Pacific Fair winkelcentrum in een grote drogist en ze helpt ook nog veel bij haar zoon en zijn kinderen (moeder is weg al jaren) dus nou mag ze als ze thuis komt rustig genieten.
Eric en Fran d'r zoon, Ome Scott, zijn druk bezig met de barbecue.
Hij is blij.
Nou en toen zaten Nick en Anne weer bij ons aan tafel!
En sterker nog, sliepen in ons kantoor op hun eigen luchtbed.
Het ging zo, ze waren op doorreis naar Sydney en zouden nog even langs komen maar dit is de paasvakantie twee weken lang en dat is de laatste vakantie voordat de winter begint en dan zitten alle campings vol.
De betere campings hebben zelfs plaatsen die je pas kunt grijpen als er iemand dood gaat en het niet aan een ander achterlaat want ze bestellen hun plekje jaren lang voor vast.
Toen schreef Nick in een berichtje dat ze in Mudgeeraba zaten, daar hadden ze nog een plekje vrij.
Ja ik weet wel waarom daar plek was want daar wonen alle drugs verslaafden in dat caravan park!!!
Ik heb het een beetje uitgelegd en gezegd kijk je wel uit maar na een uurtje typ werk kon ik me niet meer concentreren want ik zat over ze in en heb gezegd dat ze moesten roepen als ze zich niet veilig voelden.
"Nou, misschien morgen wel" zei Nick. Maar hij vond dat ik het eerst even met mijn man moest overleggen want 'zit die wel te wachten op volk als ie eindelijk een paar dagen vrij heeft.'
Twee nachten top zei Nick.
Ja je gat, dat is niks.
Maar hij vond dat ik het wel even moest overleggen eerst.
Toen ik het later 's avonds aan Scott vertelde schrok hij en riep "tell them to pack up all their shit and come here!! And tell that young girl don't go in the shower by yourself!!"
'S nachts stond Scott om 2 uur opeens buiten adem naast ons bed, ik zeg wat doe jij nou? Hij had een nachtmerrie gehad dat Casey werd aangevallen door junks.
Hij was zo geschrokken dat ie even moest bijkomen. Later besefte hij dat het kwam door de schrik eerder die avond toen ik zei dat dit schone jonge Volendamse stel op die camping stond.
Dus hebben we ze graag twee nachten te logeren gehad.
En het was natuurlijk nog gezellig ook dus iedereen blij.
Twee levens gered haha.
Dit is Rachel, onze buurvriendin.
Rachel is editor van de krant van de Gold Coast en Nick is natuurlijk journalist dus die wilde wel even een koppie met haar drinken en wat vragen stellen.
Rachel kwam met plezier. Ook omdat er warme scones en muffins waren. Ze houdt wel van wat lekkers.
En we drinken vaak een wijntje samen met een heleboel chocolaatjes. Zo maak je vrienden.
Scott geeft les.
Nou, nog even naar Pacific Fair waar we gedag hebben gezegd.
Ze gaan verder met hun mooie reis.
Ze hebben een leuke blog, echt een aanrader. Die kun je hier zien, ik zal beginnen met de link naar het verhaal met ons erin en daar vanuit kun je hun andere verhalen ook vinden:
Nick en Anne blog
Eerste Paasdag, eitjes zoeken bij vrienden in de tuin.
Ja Corey, je bent hier ook eigenlijk te oud voor maar als je eitjes wilt hebben dan moet je die stomme oren gewoon op doen en meezoeken.
In de namiddag even lekker uitgewaaid bij Burleigh Heads.
Er was EEN steen met honden poep. En Corey heeft die ENE steen natuurlijk met zijn voet gevonden.
Daar heeft hij een ongewoon talent voor.
Casey kijkt wel uit. Wat dat betreft zijn ze absoluut verschillend.
Corey is een kluns en Casey is fel.
Denk je dat ie geniet??
En tot slot mocht ik WEER Volendams praten!!
Neal Dekker en Gerda en hun erge lieve jongens zijn aan de Gold Coast bij Annie van Aaf Burger en Hein de Koe te logeren.
Het was zo erg leuk om ze weer te zien na zoveel jaren.
Neal heeft hier ook gewoond als tiener dus die kan overal over meepraten.
De kinderen hebben hemels samen gespeeld en gezwommen op het strand, waar ik nul foto's van heb genomen en dat komt omdat ik al drie maanden geen blog heb gedaan en dat is erin geslopen, dat ik niet meer overal foto's van maak omdat ik toch geen blog hoeft te doen.
Dus zijn we er weer met de blog. Want dat is toch wel jammer, om geen foto's meer te maken.
Prettig weekend!
Ik had je mist!
ReplyDelete